كنيسة الكاثوليك بالشورانية

هل تريد التفاعل مع هذه المساهمة؟ كل ما عليك هو إنشاء حساب جديد ببضع خطوات أو تسجيل الدخول للمتابعة.

مايكل اسعد يرحب بكم فى منتدى كنيسة مارجرجس الكاثوليك بالشورانية بسوهاج ...الموقع تحت الانشاء انتظرونا...شفيع المنتدى البابا يوحنا بولس الثانى


    مجمع القسطنطينية الثاني (553 م)

    avatar
    Admin
    Admin


    عدد المساهمات : 125
    اهلا بكم ...مايكل اسعد : 0
    تاريخ التسجيل : 28/01/2010

    مجمع القسطنطينية الثاني (553 م) Empty مجمع القسطنطينية الثاني (553 م)

    مُساهمة  Admin السبت يناير 30, 2010 3:38 pm

    مجمع القسطنطينية الثاني (553 م)



    دعا إلى عقده الإمبراطور البيزنطي يوستينيانوس الأول (527 - 565 م)، بهدف النظر في كتابات بعض اللاهوتيين اليونان، وهم ثيودورس الموبسوسطي وثيودوريطوس أسقف قورش وإيباس أسقف الرها. عُرفَت هذه الكتابات بالـ "الفصول الثلاثة"، والتي كانت قد قَبلها مجمع خلقيدونية. فحُكِمَ على هذه الكتابات بالهرطقة. لم يحضر بابا روما هذا المجمع لكنه صادق على قراراته فيما بعد، وفيها يتم التقرب من لاهوت القديس كيرلس الإسكندري.

    لم يسنّ هذا المجمع أية قوانين تشريعية.
    بعض القرارت المجمع
    المجمع القسطنطيني الثاني (المسكوني الخامس): 5 أيّار - 2 حزيران 553

    421- 438- الجلسة الثامنة، في 2 حزيران 553: قوانين

    الحكم بالحرم على "الفصول الثلاثة"

    421- (1) من لا يعترف بطبيعة أو جوهر واحد للآب والابن والروح القدس، وقدرة واحدة، وسلطان واحد، وبثالوث له الجوهر ذاته، وبلاهوت واحد معبود في ثلاثة أقانيم أو أشخاص، فليكن مثل هذا مُبسلاً.

    فواحد هو الله الآب، الذي منه كل شيء، وواحد الربّ يسوع المسيح الذي به كل شيء، وواحد الروح القدس الذي فيه كل شيء.

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    421- (1) من لا يعترف بطبيعة أو جوهر واحد للآب والابن والروح القدس، وقدرة واحدة، وسلطان واحد، وبثالوث له الجوهر ذاته، وبلاهوت واحد معبود في ثلاثة أقانيم أو أشخاص، فليكن مثل هذا مُبسلاً.

    فواحد هو الله الآب، الذي منه كل شيء، وواحد الربّ يسوع المسيح الذي به كل شيء، وواحد الروح القدس الذي فيه كل شيء.
    421 213 ( Trinitas divina) Can. 1. Si quis non confitetur Patris, et Filii, et Spiritus Sancti unam naturam sive substantiam, et unam virtutem et potestatem, trinitatem consubstantialem, unam deitatem in tribus subsistentiis sive personis adorandam, talis anathema sit. Unus enim Deus et Pater, ex quo omnia; et unus Dominus Iesus Christus, per quem omnia; et unus Spiritus Sanctus, in quo omnia.

    422- (2) من لا يعترف بوجود ولادتين لله الكلمة، الواحدة قبل الدهور من الآب، بلا زمن ولا جسد، والأخرى في آخر الأيام، للكلمة ذاته، الذي نزل من السماوات وتجسّد من أمّ الله القديسة والدائمة البتولية، وولد منها، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    422 214 Can. 2. Si quis non confitetur Dei Verbi duas esse nativitates, unam quidem ante saecula ex patre sine tempore incorporaliter alteram vero in ultimis diebus eiusdem ipsius, qui de caelis descendit, et incarnatus de sancta gloriosa Dei Genitrice et semper Virgine Maria, natus est ex ipsa, talis an. s.

    423- (3) من يقول أن كلمة الله الذي صنع المعجزات هو غير المسيح المولود من امرأة (ر غلا 4:4)، أو إنه فيه كآخر في آخر. ولكنه ليس هو واحداً بذاته ربّنا يسوع المسيح، كلمة الله المتجسّد والمتأنس، وهو ذاته من صنع المعجزات واحتمل الآلام طوعاً بالجسد، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    423 215 Can.3. Si quis dicit, alium esse Deum Verbum qui miracula fecit, et alium christum qui passus est, vel Deum Verbum cum Christo nascente de muliere, vel in ipso esse ut alterum in altero, et non unum eundemque Dominum nostrum Jesum Christum, Dei Verbum incarnatum et hominem factum, et ejusdem ipsius miracula et passiones quas voluntarie carne sustinuit, talis an. s.

    424- (4) من يقول أن اتحاد الله الكلمة بالإنسان تمّ بحسب النعمة، أو بحسب الفعل، أو بحسب التساوي في الشرف، أو بحسب السلطة، أو النّقل أو الصّلة أو القدرة، أو المجاملة، كما لو أن الله الكلمة قد سرّ بالإنسان الذي حصل منه على تقدير جميل وجيّد، كما يقول تيودورس بحماقة.

    أو بحسب تجانس الأسماء الذي به يتظاهر النساطرة بأنهم، إذ يدعون الله الكلمة يسوع المسيح، ويُسمّون الإنسان بمفرده مسيحاً وابناً، وهم يتكلّمون بوضوح على شخصين، إنما يتكلّمون على شخص واحد وعلى مسيح واحد فقط بالاسم، وبالشرف، وبالكرامة، وبالعبادة.

    ولكن إن لم يعترف بأن اتحاد الله الكلمة بالجسد الذي تحييه نفسٌ عاقلة ومفكّرة قد حصل بالتركيب، أي بحسب الأقنوم كما علّم الآباء القديسون، وإن لم يعترف لهذا السبب بأقنومة الوحيد، الذي هو الرب يسوع المسيح، أحد الثالوث المقدس، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    424 216 Can. 4. Si quis dicit, secundum gratiam, vel secundum operationem, vel secundum dignitatem, vel secundum aequalitatem honoris, vel secundum auctoritatem, aut relationem, aut affectum, aut virtutem, unitionem Dei Verbi ad hominem factam esse, vel secundum bonam voluntatem, quasi quod placuit Deo Verbo homo, eo quod bene visum est ei de ipso, sicut Theodorus insipiens dicit: vel secundum homonymiam, per quam Nestoriani Deum Verbum Filium et Christum vocantes, et hominem separatim Christum et Filium nominantes, et duas personas evidenter dicentes, per solam nominationem, et honorem, et dignitatem, et adorationem, unam personam, unum Filium, et unum Christum confingunt dicere: sed non confitetur unitatem Dei Verbi ad carnem animatam anima rationabili et intellectuali, secundum compositionem sive secundum subsistentiam factam esse, sicut sancti Patres docuerunt, et ideo unam eius subsistentiam compositam, qui est Dominus (noster) Jesus Christus, unus de Sancta Trinitate, talis an. s.

    425- فهذا الاتحاد قد فُهم بأوجه كثيرة: فالبعض من أتباع أبوليناريوس وأوطيخا القائلين باضمحلال العناصر التي اتّحدت، ينادون باتحاد بالاختلاط، والآخرون الذين يماثلون ثيودورس ونسطوريوس بالتفكير، ويؤيدون الانقسام، يدخلون اتحاداً بالصّلة. ولكن كنيسة الله المقدسة، تنبذ نفاق الهرطقتين وتعترف باتحاد الله الكلمة بالجسد بحسب التركيب، أي بحسب الأقنوم. فالاتحاد بالتركيب في سرّ المسيح لا يحفظ فقط العناصر المتحدة بلا اختلاط، بل يرفض الانقسام.
    425 216 Cum enim multis modis unitas intelligitur, qui impietatem Apollinarii et Eutychetis sequuntur, interemptionem eorum quae convenerunt colentes, unitionem secundum confusionem dicunt. Theodori autem et Nestorii sequaces, divisione gaudentes, affectualem unitatem introducunt. Sancta Dei Ecclesia utriusque perfidiae impietatem reiciens, unitionem Dei Verbi ad carnem secundum compositionem confitetur, quod est secundum subsistentiam. Unitio enim per compositionem in mysterio Christi non solum inconfuse ea, quae convenerunt, conservat, sed nec divisionem suscipit.

    426- (5) من يقبل الأقنوم الواحد في ربنا يسوع المسيح كأنه يتضمنّ معنى أقانيم متعدّدة، ويحاول بهذه الطريقة أن يُدخل في سرّ المسيح أقنومين أو شخصين، ويتكلّم، بعد إدخال شخصين، على شخص واحد بحسب الجلالة والشرف والعبادة، كما كتب ذلك ثيودورس ونسطوريوس بحماقة، ويفتر على المجمع الخلقيدوني المقدّس، كأنه استعمل التعبير "أقنوم واحد" بهذا المعنى النفاقيّ، ومن لا يعترف بأن كلمة الله قد اتّحد بالجسد بحسب الأقنوم وبالتالي أنه ليس سوى أقنوم أو شخص واحد، وأنه بهذا المعنى اعترف المجمع الخلقيدوني المقدس بأقنوم واحد في ربنا يسوع المسيح، ليكن مثل هذا مُبسلاً. لأن الثالوث المقدس لم يتقبّل إضافة شخص أو أقنوم، حتى بعد تجسد أحد الثالوث المقدّس، كلمة الله.
    426 217 Can. 5. Si quis unam subsistentiam Domini nostri Jesu Christi sic intelligit, tamquam suscipientem plurimarum subsistentiarum significationem, et per hoc introducere conatur in mysterio Christi duas subsistentias, seu duas personas, et duarum personarum, quas introducit, unam personam dicit secundum dignitatem, et honorem, et adorationem, sicut Theodorus et Nestorius insanientes conscripserunt; et calumniatur sanctam Chalcedonensem Synodum tamquam secundum istum impium intellectum unius subsistentiae utentem vocabulo, sed non confitetur Dei Verbum carni secundum subsistentiam unitum esse, et propter hoc unam eius subsistentiam, seu unam personam, et sic et sanctum Chalcedonense Concilium unam subsistentiam Domini nostri Jesu Christi confessum esse, talis an. s. Nec enim adiectionem personae vel subsistentiae suscepit sancta Trinitas ex incarnato uno de sancta Trinitate Deo Verbo.

    427- (6) من يقول أن القديسة المجيدة الدائمة البتولية مريم هي أم الله بمعنى غير صحيح وغير حقيقي، وإنها كذلك بالمجاز، كأنما ولد منها مجرّد إنسان، وليس كلمة الله المتجسّد والمولود، ولكن ولادة الإنسان من مريم تكون منسوبة بحسب رأيهم مجازاً إلى الله الكلمة بكونه متّحداً بالإنسان الذي ولد، وهو يفتري على المجمع الخلقيدوني المقدس قائلاً إنه أعلن مريم أمّاً لله بالمعنى النفاقي الذي يتصورّه ثيودورس.

    أو من يدعها أم الإنسان أو أمّ المسيح، كأنّ المسيح ليس إلهاً، ولكنه لا يعترف أنها بمعنى صحيح وحقيقي أمّ الله، لأن الله الكلمة، المولود من الآب قبل الدهور، قد تجسّد منها في الأيام الأخيرة، وأن المجمع الخلقيدوني المقدس قد اعترف بها، بمثل هذا الشعور الديني، أمّا لله، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    427 218 Can. 6. Si quis abusive et non vere Dei genitricem dicit sanctam gloriosam semper Virginem Mariam, vel secundum relationem, quasi homine puro nato, sed non Deo Verbo incarnato et nato ex ipsa, referenda autem, sicut illi dicunt, hominis nativitate ad Deum Verbum, eo quod cum homine erat nascente, et calumniatur sanctam Chalcedonensem Synodum, tamquam secundum istum impium intellectum, quem Theodorus exsecrandus adinvenit, Dei genitricem Virginem dicentem, vel qui hominis genitricem vocat, aut Christotocon, id est, Christi genitricem, tamquam si Christus Deus non esset, et non proprie et vere Dei genitricem ipsam confitetur, eo quod ipse qui ante saecula ex Patre natus est Deus Verbum, in ultimis diebus ex ipsa incarnatus et natus est, et sic pie et sanctam Chalcedonensem Synodum eam esse confessam, talis an. s.

    428- (7) من يقول أنه "في طبيعتين" ولم يعترف بأن لا إقرار في اللاهوت والناسوت إلا بربنا الواحد يسوع المسيح، ليعني بذلك تمايز الطبيعتين اللتين منهما تحقّق الاتحاد المعجز البيان بلا اختلاط، بدون أن يتحول الكلمة إلى طبيعة الجسد، ولا أن ينتقل الجسد إلى طبيعة الكلمة، إذ يبقى كلّ منهما ما كان بطبيعته حتى بعد حصول الاتحاد بحسب الأقنوم، أما إذا كان يعني بهذا التعبير، في شأن سرّ المسيح، انقساماً إلى أجزاء؛

    أو من يعترف بعدد الطبيعتين في ربنا الواحد يسوع المسيح، الله الكلمة المتجسد، ولم يأخذ بالاتحاد (لأن الواحد هو من اثنين والاثنين بواحد)، ولكن أن استعمل العدد لإيجاد طبيعتين منفصلتين، لكل واحدة أقنومها، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    428 219 Can. 7. Si quis in duabus naturis dicens, non ut in deitate et humanitate, unum Dominum nostrum Iesum Christum cognosci confitetur, ut per hoc significet differentiam naturarum, in quibus inconfuse ineffabilis unitio facta est, neque Deo Verbo in carnis naturam transmutato, neque carne in Verbi naturam transducta (manet enim utrumque hoc quod est natura, etiam facta unitate secundum subsistentiam), sed pro divisione per partem, talem excipit vocem in mysterio Christi, vel numerum naturarum confitendo in eodem Domino nostro Jesu Christo Deo Verbo incarnato, non intellectu tantummodo differentiam excipit earum, ex quibus et compositus est, non interemptam propter unitatem (unus enim ex utroque, et per unum utraque), sed in hoc numero utitur ut separatim unaquaque natura suam habente subsistentiam, talis an. s.

    429- (Cool من يعترف بأن اتحاد اللاهوت والناسوت حصل بطبيعتين، أو يتكلم على طبيعة واحدة متجسّدة لله الكلمة، ولم يتخذ هذه الصيغ بالمعنى الذي علّمه الآباء، أي أن الاتحاد بحسب الأقنوم الذي حصل بين الطبيعة البشرية والطبيعة الإلهية، قد نتج منه مسيح واحد؛ ولكن إذا أراد بهذه التعابير إدخال طبيعة أو جوهر واحد للاهوت المسيح وجسده، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    429 220 Can. 8. Si quis ex duabus naturis deitatis et humanitatis confitens unitatem factam esse, vel unam naturam Dei Verbi incarnatam dicens, non sic ea excipit sicut Patres docuerunt, quod ex divina natura et humana, unitione secundum subsistentiam facta, unus Christus effectus est, sed ex talibus vocibus unam naturam sive substantiam deitatis et carnis Christi introducere conatur, talis an. s.

    430- فنحن عندما نقول إن الكلمة الابن الوحيد قد اتّحد بحسب الأقنوم، لا نقول بحصول نوع من التماذج بين الطبيعتين بل نعتقد أن الكلمة اتّحد بالجسد وبقيت بالحريّ كل طبيعة على ما كانت. لذلك واحد هو المسيح الإله والإنسان، هو عينه من ذات جوهر الآب. بحسب اللاهوت، ومن ذات جوهرنا بحسب الناسوت. لأن كنيسة الله تنبذ وتُبسل سوية من يقسّمون ويقطّعون سرّ تدبير المسيح الإلهيّ ومن يُدخلون فيه الاختلاط.
    430 220 Secundum subsistentiam enim dicentes unigenitum Deum Verbum carni unitum esse non confusionem aliquam naturarum in se invicem factam esse dicimus, sed magis permanente utraque hoc quod est, unitum esse carni Deum Verbum intelligimus. Propter quod et unus est Christus, Deus et homo, idem ipse consubstantialis Patri secundum deitatem, et consubstantialis nobis idem ipse secundum humanitatem. Aequaliter enim et eos qui per partem dividunt vel incidunt, et eos qui confundunt divinae dispensationis mysterium Christi, reicit et anathematizat Dei Ecclesia.

    431- (9) من يقول أن المسيح يُعبد بطبيعتين، وانطلاقاً من ذلك يُدخل عبادتين، الواحدة خاصة بالله، والأخرى بالإنسان، أو من يلفّق الكلام في سبيل إلغاء الجسد أو خلط اللاهوت بالناسوت قائلاً إنه من الائتلاف تحصل طبيعة أو جوهر واحد ويعبد هكذا المسيح، ولكنه لا يعبد عبادة واحدة الله الكلمة المتجسّد مع جسده، كما تقبّلت الكنيسة منذ البدء، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    431 221 Can.9. Siquis in duabus naturis adorari dicit Chritum, ex quo duas adorationes introducunt, separatim Deo Verbo, et separatim homini: vel si quis ad interemptionem carnis vel confusionem deitatiset humanitatis, unam naturaml sive substantiam eorum quae convenerunt introducens, sic Christum adorat, sed non una adoratione Deum Verbum incarnatum cum propria ipsius carne adorat, sicut ab initio Dei Ecclesiae traditum est, talis an. s.

    432- (10) من لا يعترف بأن الذي صلب في الجسد، ربنا يسوع المسيح، هو إلهٌ حق، وربّ المجد، وأحد الثالوث المقدّس، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    432 222 Can. 10. Si quis non confitetur, Dominum nostrum Iesum Christum qui crucifixus est carne, Deum esse verum, et Dominum gloriae, et unum de Sancta Trinitate, talis an. s.

    433- (11) من لا يُبسل آريوس وإفنوميوس ومكيدونيوس وأبوليناريوس ونسطوريوس وأوطيخا وأوريجانس وكتاباتهم المنافقة، وجميع الهراطقة الآخرين الذين حكمت عليهم وأبسلتهم الكنيسة الكاثوليكية الرسولية المقدسة، والمجامع الأربعة المقدسة التي ذُكرت سابقاً، وكذلك جميع من رأوا أو يرون مثل آراء الهراطقة المذكورين سابقاً، واستمرّوا حتى الممات في نفاقهم، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    433 223 Can. 11. Si quis non anathematizat Arium, Eunomium, Macedonium, Apollinarium, Nestorium, Eutychen, Origenem cum impiis eorum conscriptis, et alios omnes haereticos, qui condemnati et anathematizati sunt a sancta catholica et apostolica Ecclesia et a praedictis sanctis quattuor Conciliis, et eos, qui similia praedictis haereticis sapuerunt vel sapiunt et usque ad mortem in sua impietate permanserunt vel permanent, talis an. s.

    434- (12) من يدافع عن ثيودورس المصّيصي المنافق، الذي يقول إن الله الكلمة هو غير المسيح الذي كان مُبتلى بأهواء النفس ورغائب الجسد، وتحرّر رويداً رويداً من الإغراءات السّفلى وصار أفض بنُجح أعماله، وذا سلوك لا لوم عليه، فعُمّد كمجرّد إنسان باسم الآب والابن والروح القدس، وبالمعمودية حُسب أهلاً لتقبّل نعمة الروح القدس ونيل التبّني. وهو يُعبد في أقنوم الله الكلمة، على مثال صورة ملكية. وأصبح بعد قيامته لا يتغيّر في أفكاره ومعصوماً تماماً من الخطيئة.

    وقال أيضاً ثيودورس المنافق نفسه إن اتحاد الكلمة بالمسيح كانت على نسق ما تكلم عليه الرسول عن الرجل والمرأة: "يصير كلاهما جسداً واحداً" (أف 5 : 31).

    وقد تجرأ على القول، بالإضافة إلى تجاديفه التي لا تُحصى، إن الرب، بعد القيامة، عندما نفخ في الرسل قائلاً: "خذوا الروح القدس" 0يو 20 : 22)، لم يعطهم الروح القدس، ولكنه نفخ فيهم ظاهرياً، ويقول هذا الإنسان أيضاً أن اعتراف توما، عندما لمس يدي الرب وجنبه بعد القيامة، قائلاً: "ربي وإلهي" (يو 20 : 28)، لم يكلم به المسيح، ولكنه ذهل من عجيبة القيامة فسبّح الله الذي أقام المسيح.
    434 224 Can.12. Si quis defendit impium Theodorum Mopsuestenum, qui dixit alium esse Deum Verbum, et alium Christum a passionibus animae et desideriis carnis molestias patientem, et a deterioribus paulatim recedentem, et sic ex profectu operum melioratum, et a conversatione immaculatum factum, et tamquam purum hominem baptizatum esse in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, et par baptisma Sancti Spiritus gratiam accepisse, et filiationem meruisse, et ad similitudinem imperialis imaginis in persona Dei Verbi adorari, et post resurrectionem immutabilem cogitationibus et impeccabilem omnino factum fuisse. Et iterum dixit idem impius Theodorus, talem factam esse unitionemDei Verbi ad Christum, qualem dixit Apostolus de viro et muliere: "erunt duo in carne una" (Eph 5.31). Et super alias innumerabiles blasphemias ausus est dicere, quod post resurrectiuonem, cum insufflasset Dominus discipulis et dixisset: "Accipite Spiritum Sanctum" (Jo 20.22), non dedit eis Spiritum Sanctum, sed figuratim tantummodo insufflavit. Iste enim et confessionem, quam fecit Thomas, cum palpasset manus et latus Domini post resurrectionem dicens: "Dominus meus et Deus meus" (Jo 20.28), inquit non esse dictam a Thomas de Christo (nec enim dicit Theodorus Deum esse Christum), sed ad miraculum resurrectionis stupefactum Thomam glorificasse Deum, qui Christum resuscitavit.

    435- والأسوأ من ذلك أن ثيودورس نفسه، في شرحه لأعمال الرسل، يقارن المسيح بأفلاطون وماني وإبيقورس ومركيون. فيقول: كما فعل كلّ واحد منهم، بعد أن ابتدع عقيدته الخاصة، وعمل على أن يُعطي تلاميذه اسم الأفلاطونيين والمانيين والإبيقوريين والمركيانيين، كذلك بعد أن ابتدع المسيح عقيدة اتخذ منه اسم المسيحيين.

    فمن يدافع إذن عن ثيودورس المنافق المذكور سابقاً، وعن كتاباته المنافقة، التي نشر فيها تجاديفه المذكورة وغيرها مما لا يُحصى، على إلهنا ومخلصنا العظيم يسوع المسيح، ولا يُبسله هو وكتاباته المنافقة ومن يتقبّله، هو ومن يدافعون عنه أو يقولون إن كلامه صحيح العقيدة، ومن كتبوا لنصرته، ونصرة كتاباته المنافقة، ومن لهم أو كانت لهم آراء مشابهة، واستمروا حتى النهاية في مثل هذه الهرطقة، فليكن مُبسلاً.
    435 225 Et, quod peius est, etiam in interpretatione, quam in Actus Apostolorum scripsit Theodorus, similem fecit Christum Platoni, et Manichaeo, et Epicuro, et Marcioni, dicens: Quod sicut illorum unusquisque ex dogmate, quod invenit, suos discipulos fecit vocari Platonicos et Manichaeos et Epicureos et Marcionistas: simili modo et cum Christus dogma invenisset, ex ipso Christianos vocari. Si quis igitur defendit praedictum impium Theodorun et impia eius conscripta, in quibus tam praedictas quam alias innumerabiles blasphemias effudit contra magnum Deum et Salvatorem Jesum Christum et non anathematizat eum, et impia eius conscripta, et omnes qui suscipiunt vel defendunt eum, et dicunt orthodoxe eum exposuisse, et qui scripserunt pro eo, et eadem illi sapuerunt, vel scribunt pro eo, vel impiis eius conscriptis et eos qui similia illi sapiunt, vel aliquando sapuerunt, et usque ad morte permanserunt vel permanent in tali impietate, talis an. s.

    436- (13) من يدافع عن كتب ثيودوريتس المنافقة المناهضة للإيمان الحقيقي، ولمجمع أفسس الأول المقدس، وللقديس كيرلّس وفصوله الاثني عشر (252 – 263)، وعن كل ما كتبه لنصرة المنافقين ثيودورس ونسطوريوس والآخرين الذين لهم نفس آراء ثيودورس ونسطوريوس المذكورين سابقاً، ومن يتقبّلهم هم ونفاقهم، ومن ينسب النفاق إلى أساقفة الكنيسة الذين يرون أن اتحاد الله والكلمة قد تمّ بحسب الأقنوم.

    ومُن لا يُبسل الكتابات المنافقة المذكورة، والذين شايعوهم أو يشايعونهم في آرائهم، وجميع من كتبوا ما يخالف الإيمان القويم، أو القديس كيرلّس وفصوله الاثني عشر، وانتهوا وهم على النفاق نفسه، فليكن مثل هذا مُبسلاً.
    436 226 Can. 13. Si quis defendit impia T h e o d o r i t i conscripta, quae Contra rectam fidem et contra primam Ephesinam sanctam Synodum, et sanctum Cyrillum et duodecim eius capitula (cf. *252-263) exposuit, et omnia qua conscripsit pro Theodoro et Nestorio impiis, et pro aliis qui eadem praedictis Theodoro et Nestorio sapuerunt, defendens eos et eorum impietate " et propter hoc impios vocans doctores Ecclesiae, qui unitatem secundum subsistentiam Dei Verbi ad carnem confitentur, et non anathematizat ea, et eos qui similia eis sapuerunt, vel sapiunt insuper autem et omnes, qui scripserunt contra rectam fidem, et sanctum Cyrillum et duodecim eius capitula et usque ad mortem in tali impietate permanserunt, talis an. s.

    437- (14) من يدافع عن الرسالة التي قبل إن إيبا كتبها إلى ماري الفارسي، وفيها إنكار لتأنس الله الكلمة المتجسّد من مريم، أم الله القديسة والدائمة البتولية، وكلام على أن من ولد منها مجرد إنسان، إنسان يدعى هيكلاً، كما لو أن الواحد كان الله الكلمة والآخر الإنسان. وفيها اتهام للقديس كيرلّس، الناطق بالإيمان الحق للمسيحيين القويمي العقيدة، بأنه هرطوقي وبأنه كتب أضاليل أبوليناريوس المنافق نفسها. وفيها لوم لمجمع أفسس الأول المقدس على حطّه نسطوريوس بدون محاكمة وبدون استقصاء. وهذه الرسالة المنافقة نفسها تصف فصول القديس كيرلّس الاثني عشر (252 – 263) بأنها منافقة ومخالفة للإيمان القويم، وتبرّر ثيودورس ونسطوريوس وعقائدهم وكتباتهم المنافقة. فمن يدافع إذن عن الرسالة المذكورة ولا يُبسلها هي ومن يدافعون عنها ويقولون أنها قديمة العقيدة، في جزء منها على الأقل، ومن كتبوا ويكتبون لتأييدها أو لتأييد النفاق الذي تتضمنّه باسم الآباء القديسين والمجمع الخلقيدوني المقدس، ويستمرون حتى النهاية في ضلالاتهم، فليكن مثل هذا مبسلاً.
    437 227 Can. 14. Si quis defendit epistolam, quam dicitur Ibas ad Marin Persam haereticum scripsisse, quae abnegat quidem Deum Verbum de sancta Dei genitrice semper virgine Maria incarnatum, hominem factum esse, dicit autem purum hominem ex ipsa natum esse, quem templum vocat, ut alius sit Deus Verbum, et alius homo, et sanctum Cyrillum, qui rectam fidem Christianorum praedicavit, tamquam haereticum et similiter Apollinario impio scripsisse criminatur, et inculpat primam Ephesinam sanctam Synodum tamquam sine examinatione et quaestione Nestorium condemnantem, et duodecim capitula sancti Cyrilli (DS 252-263) impia et contraria rectae fidei vocat eadem impia epistola, et defendit Theodorum et Nestorium, et impia eorum dogmata et conscripta. Si quis igitur memoratam impiam epistolam defendit, et non anathematizat eam, et defensores eius, et eos, qui dicunt eam rectam esse, vel partem eius, et eos, qui scripserunt vel scribunt pro ea, vel pro impietate quae in ea continetur, et praesumunt eam defendere vel insertam ei impietatem nomine sanctorum Patrum vel sancti Chalcedonensis Concilii, et in his usque ad mortem permanent, talis an. s.

    438- بعد أن اعترفنا إذن بكل هذه الأمور التي تقبلناها من الكتاب المقدس، ومن تعاليم الآباء القديسين، ومن التحديدات الإيمانية الواحدة ذاتها التي وردت عن المجامع المقدسة الأربعة المذكورة سابقاً، وبعد أن حكمنا على الهراطقة ونفاقهم وعلى نفاق من برّروا ويبّررون الفصول الثلاثة المذكورة، والذين استمرّوا ويستمرّون في ضلالهم، فمن يسعى إلى نقل ما يخالف ما صُغناه بتقوى، أو إلى تعليمه أو كتابته، إن كان أسقفاً أو من الإكليروس، يُحرم من الأسقفية ومن الأكليروسية لأنه يكون قد عمل ما يجافي الحالة الكهنوتية والكنسية. وإذا كان راهباً أو علمانياً فليُبسل.
    438 228 Cum igitur haec ita recte confessi sumus, quae tradita nobis sunt tam a divinis Scripturis, quam a sanctorum Patrum doctrina, et ab his quae definita sunt de una eademque fide a praedictis sanctis quattuor Conciliis, facta autem a nobis et condemnatione contra haereticos et eorum impietatem, nec non etiam contra eos, qui defenderunt vel defendunt praedicta impia tria capitula, et permanserunt in suo errore, vel qui permanent; si quis conatus fuerit contra haec, quae pie disposuimus, vel tradere vel docere vel scribere, si quidem episcopus vel clericus sit, iste tamquam aliena a sacerdotibus et statu ecclesiastico faciens, denudabitur episcopatu vel clericatu: si autem monachus vel laicus sit, anathematizabitur.

      الوقت/التاريخ الآن هو السبت مايو 11, 2024 3:46 pm