كنيسة الكاثوليك بالشورانية

هل تريد التفاعل مع هذه المساهمة؟ كل ما عليك هو إنشاء حساب جديد ببضع خطوات أو تسجيل الدخول للمتابعة.

مايكل اسعد يرحب بكم فى منتدى كنيسة مارجرجس الكاثوليك بالشورانية بسوهاج ...الموقع تحت الانشاء انتظرونا...شفيع المنتدى البابا يوحنا بولس الثانى


    مجمع القسطنطينية الثالث (680 - 681 م)

    avatar
    Admin
    Admin


    عدد المساهمات : 125
    اهلا بكم ...مايكل اسعد : 0
    تاريخ التسجيل : 28/01/2010

    مجمع القسطنطينية الثالث (680 - 681 م) Empty مجمع القسطنطينية الثالث (680 - 681 م)

    مُساهمة  Admin السبت يناير 30, 2010 3:40 pm

    مجمع القسطنطينية الثالث (680 - 681 م)



    دعا إليه الإمبراطور البيزنطي قسطنطين الرابع (668 - 685 م). قام هذا المجمع بإدانة الهرطقة المونوتيلية التي اعتبرت أن ليسوع إرادة واحدة فقط، بالرغم من طبيعتيه الإلهية والإنسانية. وقد ثبّت البابا لاون الثاني في عدّة رسائل قرارات هذا المجمع.

    بعض قرارات المجمعمجمع القسطنطينية الثالث (المسكوني السادس):

    7 تشرين الثاني 680 – 16 أيلول 681


    550- 552- الجلسة الثالثة عشرة، في 28 آذار 681

    الحكم على أصحاب المشيئة الواحدة والبابا هونوريوس الأول


    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    550- بعد تفحّص الرسائل العقائدية التي كتبها سرجيوس، الذي كان بطريركاً على هذه المدينة الامبراطورية القائمة في حرز الله، إلى كيروس الذي كان أسقفاً على فاسيس، وإلى هونوريوس الذي كان بابا رومة القديمة، والرسالة التي كتبها هونوريوس هذا جواباً لسرجيوس هذا نفسه (ر 487) وبعد أن وجدت مخالفةً تماما للتعاليم الرسولية وما أوصت به المجامع المقدسة وكلّ الآباء القديسين الممتازين، وتابعةً بالحريّ عقائد الهراطقة الفاسدة، فنحن ننبذها تماما، ونعدّها رجسا ومبعثاًَ للإضرار بالنفوس.
    550 Retractantes dogmaticas epistolas, quae tamquam a Sergio quondam patriarcha huius a Deo conservandae regiae urbis scriptae sunt tam ad Cyrum, qui tunc fuerat episcopus Phasidis, quam ad Honorium quondam papam antiquae Romae, similiter autem et epistolam ab illo, id est Honorio, rescriptam ad eundem Sergium (cf. DS 487), hasque invenientes omnino alienas exsistere ab apostolicis dogmatibus et a definitionibus sanctorum conciliorum et cunctorum probabilium Patrum, sequi vero falsas doctrinas haereticorum: eas omnino abiicimus et tamquam animae noxias exsecramur.

    551- أمّا أولئك، أي الذين ننبذ عقائدهم ونفاقهم، فقد حكمنا بأن تقصى أسماؤهم من الكنيسة المقدّسة، أي أسماء سرجيوس... الذي بدأ بالكتابة عن هذه العقيدة المنافقة، وكيروس الإسكندري، وبيرّوس، وبولس وبطرس، والذين كانوا رؤساء على كرسيّ هذه المدينة القائمة في حرز الله ورأوا رأي هؤلاء، ثم أيضاً اسم ثيودوروس الذي كان أسقفاً على فرّان، وجميع هؤلاء الأشخاص ذكرهم أغاثون، البابا الجزيل القداسة والمثّلث الغبطة لروما القديمة، في كتابه إلى ... الإمبراطور (542 – 545). ونبذهم لكونهم مخالفين لإيماننا القويم. ونرسم أن هؤلاء أيضاً يقعون تحت الإرسال.
    551 Quorum autem, id est eorumdem, impia exsecramur dogmata, horum et nomina a sancta Dei Ecclesia proiici iudicavimus, id est Sergii..., qui aggressus est de huiusmodi impio dogmate conscribere, Cyri Alexandriae, Pyrrhi, Pauli et Petri, qui et ipsi praesulatu functi sunt in sede huius a Deo conservandae civitatis et similia iis senserunt; ad haec et Theodori quondam episcopi Pharani, quarum omniurn suprascriptarum personarum mentionem fecit Agatho, sanctissimus ac ter beatissimus papa antiquae Romae in suggestione, quam fecit ad piissimum... imperatorem (DS 542ss) eosque abiecit utpote contraria rectae fidei nostrae sentientes, quos anathemati submitti detinimus.

    552- ولكن نرتئي أن يُقصى معهم أيضاً من كنيسة الله المقدسة هونوريوس الذي كان بابا رومة القديمة، ويُبسل لأننا وجدنا في الرسالة التي كتبها إلى سرجيوس أنه جاراه في رأيه في كل شيء وثبّت تعاليمه ونفاقه.
    552 Cum iis vero simul proiici a sancta Dei catholica Ecclesia simulque anathematizari praevidimus et Honorium, qui fuerat papa antiquae Romae, eo quod invenimus per scripta, quae ab eo facta sunt ad Sergium, quia in omnibus eius mentem secutus est et impia dogmata confirmavit.




    553- 559- الجلسة الثامنة عشرة، في 16 أيلول 681

    الحكم على أصحاب المشيئة الواحدة والبابا هونوريوس الأول


    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    553- لقد تسلّم المجمع المسكوني الحالي الجزيل القداسة بأمانة، واستقبل بالترحاب ما كتبه أغاثون بابا رومة القديمة، الجزيل القداسة والغبطة، إلى إمبراطورنا قسطنطين الجزيل التقوى والأمانة، نابذاً بالاسم من علّموا قائلين بمشيئة واحدة وفعل واحد في تدبير المسيح إلهنا الحقيقي الذي صار جسداً (542 – 545). كذلك تسلّم الرسالة المجمعية الأخرى، التي أرسلها، في عهد البابا نفسه الجزيل القداسة، مجمع الأساقفة المئة والخمسة والعشرين، المشمولين بمحبة الله، إلى جلالته ذات الحكمة الإلهية (546 – 548) لأن هذه الكتابات كانت منسجمة مع المجمع الخلقيدوني (300 – 306) ومع رقيم لاون، بابا رومة القديمة نفسها الجزيل القداسة والغبطة، المرسل إلى فلافيانوس (290 – 295)، الذي دعاه هذا المجمع عموداً للإيمان.
    553 289 Quae praesens sancta et univesalis Synodus fideliter suscipiens et expansis manibus amplectens tam suggestionem, quae a sanctissimo ac beatissimo Agathone Papa antiquae Romae facta est ad Constantinum, piissimum atque fidelissimum nostrum imperatorem, quae nominatim abjecit eos, qui docuerunt vel praedicaverunt, sicut superus dictum est, unam voluntatem et unam operationem in incarnationis dispensatione Domini nostri Jesu Christi veri Dei nostri (cf DS548), adaeque amplexa est et alteram synodalem suggestionem, quae missa est a sacro Concilio, quod est sub eodem sanctissimo Papa centum viginti quinque Deo amabilium episcoporum, ad ejus a Deo instructam tranquillitatem, utpote consonantes sancto Chalcedonensi Concilio (cf DS300ss) et tomo sacerrimi ac beatissimi Papae ejusdem antiquae Romae Leonis, qui directus est ad sanctum Flavianum (cf DS290ss), quem et columnam rectae fidei hujusmodi Synodus appellavit.

    554- كانت تلك منسجمة أيضاً مع الرسائل المجمعية التي كتبها كيرلّس المغبوط ضدّ نسطوريوس، وأرسلها إلى الأساقفة الشرقيين. فعلى آثار المجامع المسكونية الخمسة المقدسة إذن، والآباء القديسين المؤيّدين، يحدّد هذا (المجمع) ويعلن بالإجماع ربّنا يسوع المسيح، إلهنا الحقيقي، والواحد من الثالوث المقدّس الواحد في الجوهر والمحيي، كاملاً في اللاهوت، وكاملاً هو ذاته بالناسوت، إلهاً حقاً وإنساناً حقاً، وهو ذاته من نفس عاقلة ومن جسد، واحداً في الجوهر مع الآب في اللاهوت، وواحداً معنا هو ذاته بالناسوت، شبيهاً بنا في كل شيء ما خلا الخطيئة (عب 4 : 5).
    554 290 Ad haec et synodicis epistolis, quae scripta sunt a beato Cyrillo adversus impium Nestorium et ad orientales episcopos: (Synodus) assecuta quoque sancta V universalia Concilia et sanctos atque probabiles Patres, consonanterque confitetur definiens Dominum nostrum Jesum Christum verum Deum nostrum, unum de sancta et consubstantiali et vitae originem praebente Trinitate, perfectum in deitate, et perfectum eundem in humanitate, Deum vere et hominem vere, eundem ex anima rationali et corpore; consubstantialem Patri secundum deitatem, et consubstantialem nobis secundum humanitatem, per omnia similem nobis absque peccato (Heb 4.15).

    555- ولد من الآب قبل الدهور باللاهوت، وفي الأزمنة الأخيرة، هو ذاته، لأجلنا ولأجل خلاصنا، من الروح القدس ومن مريم العذراء. وهذه هي بكل حقّ وفي الحقيقة والدة الله بالناسوت. وهو مسيح واحد بذاته، ابن، ورب، وحيد، في طبيعتين بلا اختلاط، ولا تحوّل، ولا انفصال، ولا انقسام، وبما أن اختلاف الطبيعتين لا يُلغيه الاتحاد أبداًَ، تبقى بالحري كل طبيعة مصونة ومتساوقة إلى شخص واحد وأقنوم واحد. فليس هو مجزَّءاً ولا مقسمّاً إلى شخصين، ولكنّه بذاته الابن الوحيد، كلمة الله، الربّ يسوع المسيح، كما قال عنه الأنبياء منذ القديم، وما علّمنا إيّاه يسوع المسيح نفسه، ونقله إلينا قانون الآباء القديسين.
    555 290 ante saecula quidem ex Patre genitum secundum deitatem, in ultimis diebus autem eundem propter nos et propter nostram salutem de Spiritu Sancto et Maria Virgine proprie et veraciter Dei genitrice secundum humanitatem, unum eundemque Christum Filium Dei unigenitum in duabus naturis inconfuse, inconvertibiliter, inseparabiliter, indivise cognoscendum, nusquam exstinctaz harum naturarum differentia propter unitionem, salvataque magis proprietate utriusque naturae, et in unam personam, et in unam subsistentiam concurrente, non in duas personas partitum vel divisum, sed unum eundemque unigenitum Filium Dei Verbum Dominum Jesum Christum, juxta quod olim Prophetae de eo et ipse nos Dominus JesusChristus erudivit, et sanctorum Patrum nobis tradidit symbolum.

    556- ونعلن كذلك أن فيه، بحسب تعليم الآباء القديسين، مشيئتين أو إرادتين طبيعتين، وفعلين طبيعيين، بلا انقسام ولا تحوّل، ولا تجزئة ولا اختلاط. والإرادتان الطبيعيتّان ليستا، كما يقول الهراطقة المنافقون، متعارضتين، حاشا. ولكن إرادته البشرية تتبع إرادته الإلهية والقديرة، ولا تقاومها وتتصدّى لها، بل بالحريّ تخضع لها. كان من الواجب أن تُحرّك الإرادة الإلهية وتُخضع الإرادة البشرية، كما يقول أثناسيوس الجزيل الحكمة. فكما يقال عن جسده، وكما هو حقا، إنه جسد الله الكلمة، كذلك يقال عن إرادة جسده الطبيعية، وهي حقاً كذلك، إنها إرادة الله الكلمة الخاصة، كما يُعلن هو نفسه ذلك: "إني نزلت من السماء لا لأعمل مشيئتي بل مشيئة الذي أرسلني" (يو 6 : 38). فهو يعلن أن إرادة جسده تخصّه، لأن الجسد صار خاصّته. فكما أن جسده الحيّ والجزيل القداسة والطاهر، لم يُلغ بالتأله، بل بالحري قد صينت، بحسب قول غريغوريوس اللاهوتيّ: "ففعل إرادة من يعدّ مخلّصاً ليس مناوئاً لله إذ هو قد تألّه تماماً".
    556 291 Et duas naturales voluntates in eo, et duas naturales operationes indivise, inconvertibiliter, inseparabiliter, inconfuse secundum sanctorum Patrum doctrinam adaeque praedicamus; et duas naturales voluntates non contrarias, absit, juxta quod impii asseruerunt haeretici, sed sequentem ejus humanam voluntatem et non resistentem vel eluctantem, sed potius et subjectam divinae ejus atque omnipotenti voluntati. Oportebat enim carnis voluntatem moveri, subici vero voluntati divinae, juxta sapientissimum Athanasium. Sicut enim ejus caro Dei Verbi dicitur et est,ita et naturalis carnis ejus voluntas propria Dei Verbi dicitur et est, sicut ipse ait: Quia descendi de caelo, non ut faciam voluntatem meam, sed ejus qui misit me Patris (Jo 6.38), suam propriam dicens voluntatem, quae erat carnis ejus. Nam et caro propria ejus facta est. Quemadmodum enim sanctissima atque immaculata animata ejus caro deificata non est perempta, sed in proprio sui statu et ratione permansit: ita et humana ejus voluntas deificata non est perempta, salvata est autem magis,secundum deiloquum Gregorium dicentem: "Nam illius velle, quod in Salvatore intelligitur, non est contrarium Deo, deificatum totum" (Oratio 30, c.12).

    557- نمجّد عملين طبيعيين، بلا انقسام ولا تحوّل، ولا تجزئة، ولا اختلاط، في ربّنا يسوع المسيح، إلهنا الحقيقي، أي عملاً إلهاً وعملاً بشرياً، بحسب لاون الملهم الإلهيّ، الذي يُثبت بوضوح قائلاً: "كلّ طبيعة تعمل بالاشتراك مع الأخرى ما هو خاصّ بها، فيفعل الكلمة ما هو خاصٌّ به، ويتمّم الجسد ما هو من الجسد" (294). فنحن لن نوافق على أن يكون عملٌ واحد طبيعي لله وللخليقة، خشية رفع المخلوق إلى الجوهر الإلهيّ، وخفض سموّ الطبيعة الإلهية إلى المستوى المناسب للكائنات المولودة. إننا نعترف بأن المعجزات والآلام تعود إلى واحد بذاته، بحسب الواحدة أو الأخرى من الطبيعتين اللتين هما له، واللتين يقوم فيهما كيانه، كما يقول كيرلّس العجيب.
    557 Duas vero naturales operationes indivise, inconvertibiliter, inconfuse, inseparabiliter in eodem Domino nostro Jesu Christo vero Deo nostro glorificamus, hoc est, divinam operationem et humanam operationem, secundum divinum praedicatorem Leonem apertisime asserentem: " agit enim utraque forma cum alterius communione quod proprium est, Verbo scilicet operante quod Verbi est, et carne exsequente quod carnis est " (cf DS 294). Nec enim in quoquam unam dabimus naturalem operationem Dei et creaturae, ut neque quod creatum est, in divinam educamus essentiam, neque quod eximium est divinae naturae, ad competentem creaturis locum deiciamus. Unius enim ejusdemque tam miracula quamque passiones cognoscimus, secundum aliud et aliud earum ex quibus est, naturarum et in quibus habet esse, sicut admirabilis inquit Cyrillus.

    558- مع المحافظة على ما هو بغير اختلاط ولا انقسام، نعلن كل شيء في صيغة مختصرة: نؤمن بأن أحد الثالوث هو أيضاً، بعد التجسّد، ربّنا يسوع المسيح، إلهنا الحقيقي، فنقول بأن له طبيعتين ساطعتين في أقنومه الوحيد. وبه قد أظهر، طوال وجوده بحسب تدبيره، معجزاته وآلامه، لا بالمظهر بل بالحقيقة... والاختلاف الطبيعي في هذا الأقنوم الوحيد بذاته يُعرف بأن كلّ واحدة من الطبيعتين تريد وتعمل ما هو خاصّتها بالاشتراط مع الأخرى. لذلك نمجّد إرادتين وعملين طبيعيّين متساوقين معاً في سبيل خلاص الجنس البشريّ.
    558 Undique igitur inconfusum atque indivisum conservantes, brevi voce cuncta proferimus: unum sanctae Trinitatis et post incarnationem Dominum nostrum Jesum Christum verum Deum nostrum esse credentes, asserimus, duas ejus esse naturas in una ejus radiantes subsistentia, in qua tam miracula quamque passiones per omnem sui dispensativam conversationem, non per phantasiam,sed veraciter demonstravit, ob naturalem differentiam in eadem una subsistentia cognoscendam, dum cum alterius communione utraque natura indivise et inconfuse propria vellet atque operaretur: juxta quam rationem et duas naturales voluntates et operationes confitemur, ad salutem humani generis convenienter in eo concurrentes.

    559- إننا نحظر على الجميع، بعد أن أبدينا هذه الأمور في صيغة كاملة الدقّة والإحكام، أن يعرضوا شهادة إيمان أخرى، أي أن يكتبوها، أو يؤلّفوها، أو يفكّروا فيها، أو يعلّموها للآخرين. أمّا الذين يتجاسرون على تأليف شهادة إيمان أخرى أو نشرها أو تعليمها أو نقل قانون آخر إلى الذين يريدون الارتداد عن الوثنية، أو اليهودية أو أي هرطقة أخرى، إلى معرفة الحق، أو إدخال كلام جديد أو تعبير مبتدع لردّ الأمور التي حدّدناها الآن، فإذا كانوا أساقفة أو من الإكليروس فليُقصوا: الأساقفة من الأسقفية، والإكليريكيّون من الإكليروس، وإذا كانوا رهباناً أو علمانيين، فليُبسلوا.
    559 293 His igitur cum omni undique cautela auque diligentia a nobis formatis, definimus, aliam fidem nulli licere proferre aut conscribere componereve aut sapere vel etiam aliter docere. Qui vero praesumpserint fidem alteram componere vel proferre vel docere, vel tradere aliud symbolum volentibus converti ad agnitionem veritatis ex gentilitate vel Judaismo aut ex qualibet haeresi : aut qui novitatem vocis, vel sermonis adinventionem ad subversionem eorum, quae nunc a nobis determinata sunt introducere: hos siquidem episcopi fuerint aut clerici, alienos esse, episcopos quidem ab episcopatu, clericos vero a clero: sin autem monachi fuerint vel laici, etiam anathematizari eos.




    مرجع موسوعة عربية المسيحية

      الوقت/التاريخ الآن هو الأحد مايو 12, 2024 12:24 am