كنيسة الكاثوليك بالشورانية

هل تريد التفاعل مع هذه المساهمة؟ كل ما عليك هو إنشاء حساب جديد ببضع خطوات أو تسجيل الدخول للمتابعة.

مايكل اسعد يرحب بكم فى منتدى كنيسة مارجرجس الكاثوليك بالشورانية بسوهاج ...الموقع تحت الانشاء انتظرونا...شفيع المنتدى البابا يوحنا بولس الثانى


    مجمع خلقيدونية (451 م)

    avatar
    Admin
    Admin


    عدد المساهمات : 125
    اهلا بكم ...مايكل اسعد : 0
    تاريخ التسجيل : 28/01/2010

    مجمع خلقيدونية (451 م) Empty مجمع خلقيدونية (451 م)

    مُساهمة  Admin السبت يناير 30, 2010 3:43 pm

    مجمع خلقيدونية (451 م)



    رابع المجامع المسكونية، عُقِد عام 451 م بدعوة من امبراطور الشرق مارقيانوس بطلبٍ من البابا لاون الأول، وذلك لإصلاح ما ورد في مجمع أفسس المنعقد عام 449، ولإعادة النظر في قضية محاكمة أوطيخا واستنكاراً لبدعتهِ، وبالتالي لتحديد العقيدة المسيحانية. شارك في جلساتهِ السبعة عشرة التي بدأت في 8 تشرين الأول (اكتوبر) وانتهت في 1 تشرين الثاني (نوفمبر) نحو 600 أسقف، ذات أغلبية شرقية.
    أدان المجمع أوطيخا والمونوفيزية أي التعليم القائل بالطبيعة الواحدة في المسيح أي تلك الإلهية. وعزل ديوسقورس الإسكندريّ. كما أصدر في 22 / 10 / 451 الصيغة النهائية لمجمع خلقيدونية والتي كانت مستوحاة من احدى كتابات البابا لاون الأول (Tomus ad Flavianum) ومن رسائل كيرلس الإسكندري المُرسَلة إلى نسطوريوس. وهي تؤكد أن للمسيح طبيعتان إلهية وإنسانية، بلا اختلاط ولا تغيير، وبلا انقسام ولا انفصال.
    بعض قرارات المجمع
    مجمع خلقيدونية (المسكوني الرابع):

    من 8 تشرين الأوّل إلى مطلع تشرين الثاني 451


    300- 303- الجلسة الخامسة، 22 تشرين الأوّل 451: قانون الإيمان الخلقيدوني

    الطبيعتان في المسيح

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    300- (مقدمة التحديد. وفقاً لقانوني إيمان نيقية والقسطنطينية( كان يكفي إذن لمعرفة تامّة وتثبيت للديانة قانون النعمة الإلهية الحكيم والخلاصي هذا: فهو يوفّر تعليماً كاملاً عن الآب والابن والروح القدس، ويعرض تجسّد المخلّص لمن يقبله بإيمان. ولكن بما أن الذين يحاولون رفض تعليم الحقيقة بهرطقاتهم الخاصّة قد أوجدوا بدعاً، فتجرأ بعضهم ... على رفض كلمة أمّ الله بالنسبة إلى العذراء، والآخرون يُدخلون امتزاجاً واختلاطاً، ويتصوّرون بحماقة أن الجسد والألوهية لا يكوّنان إلاّ طبيعة واحدة، ويقولون برعونة إن طبيعة الابن الإلهية بسبب الاختلاط هي قابلة للألم.

    لذلك فإن هذا المجمع المسكوني الكبير والمقدّس المعقود الآن، قد أراد إقصاء كل مسعى لهم يناهض الحقيقة، معلّماً العقيدة الثابتة المعلنة منذ البدء، فحدّد أولاً ضرورة إبقاء إيمان الآباء الثلاث مئة والثمانية عشر مصوناً. وهو قد ثبّت التعليم في شأن جوهر الروح، المنقول عن الآباء المئة والخمسين الذين اجتمعوا في ما بعد في المدينة الامبراطورية، بسبب من كانوا يحاربون الروح القدس. ذلك التعليم الذي عرّفوا الجميع به، لا لإضافة شيء ناقص إلى ما قالوه سابقاً بل لأنهم أرادوا أن يوضّحوا بشهادة الكتب المقدّسة أفكارهم في شأن الروح القدس، ليقاوموا من كانوا يحاولون رفض سيادته. ومن جهة أخرى، بسبب من يحاولون تشويه سرّ التدبير، ويقولون، بغبائهم الوقح، إن الذي ولدته العذراء القديسة مريم ما هو سوى إنسان، قبل المجمع الرسائل المجمعية للمغبوط كيرلّس، الذي كان راعياً لكنيسة الإسكندرية، إلى نسطوريوس وأساقفة الشرق، لأنها جديرة بأن تُردّ حماقات نسطوريوس... وإلى هذه الرسائل أضاف بحق، لتثبيت العقيدة القويمة، الرسالة التي كتبها رئيس الأساقفة لاون المغبوط والجزيل القداسة، الذي يرئس روما القديمة والعظيمة، إلى رئيس الأساقفة المتوفّى فلافيانوس، لإلغاء خبثة أوطيخا (د. رقم 290 – 295)، بما أن هذه الرسالة تتوافق واعتراف بطرس العظيم، وتكوّن ركناً مشتركاً مضاداً لذوي الآراء الفاسدة.

    فهو يعارض من يحاولون تقسيم سرّ التدبير إلى ثنائية في الابن. ويُقصي عن جماعة الكهنة من يجسرون على القول بأن لاهوت الابن الوحيد قابل للألم. ويقاوم من يتصوّرون أن في طبيعتي المسيح امتزاجاً أو اختلاطاً. وبطرد من يقولون في هذيانهم إن صورة العبد التي تقبّلها المسيح لذاته منَّا هي سماوية أو من جوهر آخر. وهو يحرم من يبتدعون أسطورة الطبيعتين في المسيح قبل الاتّحاد. ولا يتصورون إلاّ واحدة بعد الاتحاد.
    300 (Prooemium definitionis) Sufficeret quidem ad plenam cognitionem pietatis et confirmationem sapiens hoc et salutare divinae gratiae symbolum; de Patre enim et Filio et Spiritu Sancto perfectionem docet et Domini inhumanationem fideliter accipientibus repraesentat. Sed quoniam hi qui veritatis reprobare praedicationem conantur, per proprias haereses novas voces genuerunt ... et vocem denegantes, qua theotocos de Virgine praedicatur, alii autem confusionem et temperamentum introducentes et unam naturam esse carnis et divinitatis stulte confingentes et passibilem Unigeniti divinam naturam per confusionem prodigiose dicentes, propter hoc illis omnem machinationem contra veritatem volens claudere praesens nunc sancta et magna et universalis synodus praedicationem hanc ab initio inmobilem docens decrevit ante omnia fidem inrecusabilem permanere CCCXVIII sanctorum Patrum (Conc. Nieaeni) et doctrinam confirmat, quae de substantia Spiritus Sancti a Patribus CL postea congregatis in regia civitate (C'politana) tradita est propter illos qui Spiritui Sancto repugnabant, quam illi omnibus notam fecerunt, non quasi quod aliquid deesset antecedentibus, inferentes, sed de Sancto Spiritu intellectum eorum contra illos qui dominationem eius respuere temptaverunt Scripturarum testimoniis declarantes. Propter illos autem, qui dispensationis corrumpere conantur mysterium, et purum hominem esse illum Genitum ex sancta virgine Maria impudenter delirant, epistulas synodicas beati Cyrilli quondam Alexandrinae Ecclesiae praesulis ad Nestorium et ad Orientales congrue habentes suscepit ad convincendas Nestorii vesanias... Quibus etiam epistulam maximae et senioris urbis Romae praesulis beatissimi et sanctissimi archiepiscopi Leonis quae scripta est ad s. mem. archiepiscopum Flavianum ad perimendam Eutychis malam intelligentiam (DS 290ss) consequentissime coaptavit utpote et magni illius Petri confessioni congruentem et communem quandam columnam nobis adversum prava dogmata exsistentem, ad confirmationem rectorum dogmatum. His namque, qui in duos filios dispensationis divinae mysterium discerpere nituntur, obsistit, et illos, qui passibilem deitatem Unigeniti ausi sunt dicere, a sacro coetu expellit, et his, qui in duabus naturis Christi temperamentum aut confusionem exquirunt, resistit et eos, qui caelestem aut alterius alicuius esse substantiae dicunt quam ex nobis assumpsit servi formam, ut dementes abigit, et qui duas quidem ante unitionem naturas Domini fabulantur, unam vero post unitionem confingunt anathematizat.

    301- (تحديد) نعلّم بالاجماع، متّبعين الآباء القديسين، أنّنا نعترف بأن ربنا يسوع المسيح هو ذات الابن الواحد، هو ذاته كامل في اللاهوت وهو ذاته كامل في الناسوت. هو ذاته إله حق وإنسان حق من نفس عاقلة وجسد، من ذات جوهر الآب بحسب اللاهوت، وهو نفسه من ذات جوهرنا بحسب الناسوت، شبيه بنا في كل شيء ما عدا الخطيئة (ر. عب 4 : 15) مولود من الآب قبل الدهور بحسب اللاهوت، وفي الأيام الأخيرة (مولود) هو ذاته لأجلنا ولأجل خلاصنا من العذراء مريم أم الله بحسب الناسوت.
    301 (Definitio) Sequentes igitur sanctos Patres, unum eundemque confiteri Filium Dominum nostrum Iesum Christum consonanter omnes docemus, eundem perfectum in deitate, eundem perfectum in humanitate, Deum vere et hominem vere, eundem ex anima rationali et corpore, consubstantialem Patri secundum deitatem et consubstantialem nobis eundem secundum humanitatem, 'per omnia nobis similem absque peccato' (cf. Hebr 4, 15); ante saecula quidem de Patre genitum secundum deitatem, in novissimis autem diebus eundem propter nos et propter nostram salutem ex Maria virgine Dei genetrice secundum humanitatem:

    302- ذات المسيح الواحد، ابن، رب، وحيد، معروف في طبيعتين، بلا اختلاط، ولا تحوّل، بلا انقسام ولا انفصال، دون أي إلغاء لاختلاف الطبيعتين بسبب الاتحاد، بل بالحريّ مع احتفاظ كل طبيعة بخاصيّتها متلاقيتين في شخص واحد، في أقنوم واحد، مسيح لا يتجزّأ أو لا يتقسّم في شخصين، بل هو ذات الابن الواحد، وحيد، إله كلمة، الرب يسوع المسيح، كما علّم الأنبياء عنه منذ زمن طويل، وكما علّمنا يسوع المسيح نفسه، ونقله إلينا قانون الآباء.
    302 Unum eundemque Christum Filium Dominum unigenitum, in duabus naturis inconfuse, immutabiliter, indivise, inseparabiliter agnoscendum, nusquam sublata differentia naturarum propter unitionem magisque salva proprietate utriusque naturae, et in unam personam atque subsistentiam concurrente, non in duas personas partitum sive divisum, sed unum et eundem Filium unigenitum Deum Verbum Dominum Jesum Christum: sicut ante Prophetae de eo et ipse nos Jesus Christus erudivit, et Patrum nobis symbolum tradidit (DS 125, 150).



    قانون الآباء

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    303- (عقوبة) إن المجمع المسكوني المقدس، بعد أن صُغنا هذا كله بأعلى درجة من الدقة والاجتهاد، قد حدّد أنه لا يسوغ لأحد أن يعتنق أو يكتب أو يؤلّف اعترافاً آخر بالإيمان، ولا أن يفكّر أو يعلّم غير ذلك.
    303 (S a n c t i o) His igitur cum omni undique scrupulositate et diligentia nobis dispositis, definivit sancta et universalis Synodus, alteram fidem nulli licere proferre vel conscribere aut componere aut sentire aut docere aliter ...




    304- 305- الجلسة السابعة (الخامسة عشرة). قوانين

    السيمونية

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    304- ق2. إن أجرى أسقف رسامة لأجل المال، وباع النعمة التي لا تُباع، ورسم لأجل المال أسقفاً، أو أسقفاً للرّيف، أو كاهناً، أو شماساً إنجيلياً، أو واحداً من المعدودين من الاكليروس، أو عيّن لأجل المال قيّماً، أو محامياً، أو مديراً أو على العموم واحداً من الموظّفين، يدفعه جشعه الشخصيّ والمُخزي، يتعرّض من يقوم بذلك، إذا ثبتت الواقعة بالبرهان، إلى خسارة رتبته الخاصة. وعلى من رُسم ألاّ يحصل على أيّة فائدة من رسامته أو الترفيع الذي حازه تجاريّاً، بل فليخسر الكرامة أو الوظيفة المكتسبة بالمال. وإذا بدا أن أحداً كان وسيطاً لأجل هذه المكاسب المخزية والمحرّمة، فليُحطّ هذا إذا كان إكليريكياً من مرتبته الخاصّة، وإذا كان علمانياً أو راهباً فلينزل به الحُرم.
    304 Can. 2. Si quis episcopus per pecunias fecerit ordinationem (Cheirotonian) et sub pretio redegerit gratiam quae non potest vendi, ordinaveritque per pecunias episcopum aut chorepiscopum aut presbyterum aut diaconum vel quemlibet ex his qui connumerantur in clero, aut promoverit (probaloito) dispensatorem aut defensorem vel mansionarium (oikonomon e ekdikon e paramonarion) vel quemquam omnino qui subiectus est regulae (tina tou kanonos) pro suo turpis lucri commodo, is cui hoc adtemptandum probatum fuerit, proprii gradus periculo subiacebit, et qui ordinatus est, nihil ex hac ordinatione vel promotione, quae est per negotiationem facta, proficiat (ÙpheleisthÙ), sed sit alienus ea dignitate (allotrios tes axias) vel sollicitudine (tou phrontismatos), quam pecuniis acquisivit. Si quis vero mediator tam turpibus et nefandis datis vel acceptis exstiterit, et ipse, si quidem clericus fuerit, proprio gradu decidat, si vero laicus vel monachus, anathematizetur.




    زواج مختلط وقبول المعمودية في الهراطقة

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    305- ق41. بما أنه قد أُذن في بعض الأبرشيات للقرّاء بالزواج، فقد أقرّ المجمع المقدّس أنه لا يسوغ لأحد منهم أن يتزوّج امرأة هرطوقية. والذين ولد لهم أولاد من مثل هذه الزواجات عليهم، إذا كانوا قد عمّدوا أولادهم عند الهراطقة، أن يقودوهم إلى شركة الكنيسة الكاثوليكية. وإذا لم يكن هؤلاء قد عُمّدوا فلا يستطيعون أن يجعلوهم يُعمّدون عند الهراطقة، ولا أن يزوّجوهم هرطوقياً أو يهودياً أو وثنياً، ما لم يعد طبعاً من سيتزوّج الفريق القويم الإيمان، أن يعتنق الإيمان القويم. وإذا تجاوز أحد قرار المجمع المقدّس هذا، فليُخضع للعقوبات القانونية.
    305 Can. 14. Quoniam in quibusdam provinciis concessum est lectoribus et psaltis uxores ducere (gamein), statuit sancta synodus non licere cuiquam ex his accipere sectae alterius uxorem (eterodoxon gunaika). Qui vero ex huiusmodi coniugio iam filios susceperunt, si quidem praeventi, ut ex se genitos apud haereticos baptizarent, offerre eos Ecclesiae catholicae communioni conveniet; non baptizatos autem non posse ulterius apud haereticos baptizari, sed neque copulari debet nuptura haeretico aut Judaeo vel pagano, nisi forte promittat ad orthodoxam fidem se persona orthodoxae copulanda transferre. Si quis autem hanc definitionem (ton oron) sanctae synodi transgressus fuerit, correptioni canonicae subiacebit.




    306- رسالة مجمعية... إلى البابا لاون الأوّل، مطلع تشرين الثاني 451

    أوليّة الكرسي الرسولي

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    306- فما الذي يفرّح أكثر من الإيمان؟... هذا الإيمان نقله إليننا المخلّص نفسه منذ الأيام القديمة قائلاً: "اذهبوا، تلمذوا كل الأمم... (مت 28 : 19 – 20). أنت نفسك حفظته مثل سلسلة ذهبية تصل إلينا بأمر من يأمر، بكونك ترجمان صوت القديس بطرس، بالنسبة إلى الجميع، وبتوفيرك للجميع بركة إيمانه. فنحن أيضاً إذ استعنّا بك دليلاً إلى الخير مفيداً أظهرنا لأبناء الكنيسة ميراث الحقيقة... معلنين بقلب واحد وروح واحد الاعتراف بالإيمان. وكنّا في جوقة واحدة متمتّعين، كما في وليمة ملكية، بالأطعمة الروحية التي هيّأها المسيح بكتاباتك للمدعوّين إلى المأدبة، وكنّا نفكّر أننا نرى العروس الإلهي نديماً لنا. فإذا كان يحضر، بحسب قوله، حيث يكون اثنان أو ثلاثة مجتمعين باسمه، في وسطهم (مت 18 : 20) فأية مؤالفة لم يبدها عندئذ للخمس مئة وعشرين كاهناً الذين آثروا الاعتراف بالإيمان على وطنهم وتعبهم. أولئك الذين قُدتَهم، كما يفعل الرأس للأعضاء، بالذين كانوا يقومون مقامك، معرّفين بمشورتك الصالحة.
    306 ...Quid enim fide ad laetitiam superius? ... Quam ipse desuper nobis Salvator ad salutem tradidit dicens: ambulantes 'docete omnes gentes ...' (Mt 28,19s), quam ipse tamquam auream catenulam praecepto imponentis deductam in nos conservasti, vocis beati Petri omnibus interpres exsistens et illius fidei omnibus beatitudinem attrahens. Unde et nos tamquam principi tibi huius boni ad utilitatem usi veritatis filii Ecclesiae sortem ostendimus, ... uno consensu et concordia fidei confessionem cognoscentes. Et fuimus in communi exsultatione spiritalibus tamquam imperialibus cenis epulationibus in cibis quas per tuas litteras Christus epulantibus apparavit (quasi in imperialibus cenis deliciis spiritalibus epulantes, quas per tuas litteras Christus praeparaverat invitatis), et supercaelestem Sponsum inter nos cernere videbamur epulantem. (D 149) Si enim ubi sunt duo aut tres congregati in nomine ipsius, ibi ait se esse in medio eorum (cf. Mt 18, 20), quantam circa quingentos viginti sacerdotes familiaritatem monstrabat, qui et patriae et labori circa eum scientiam confessionis praeposuerunt? Quibus tu tamquam caput membris praepositus eras per eos, qui tuam continent vicem, rectum consilium demonstrans...




    308- 310- رسالة "Sollicitudinis quidem tuae” إلى ثيوذورس أسقف فريجوس فرنسة، 11 حزيران 452

    سرّ التوبة

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    308- (فصل 2) رحمة الله المتعدّدة الأشكال قد عالجت خطايا البشر معالجة تجعل رجاء الحياة الأبدية يعود، لا بنعمة المعمودية فحسب، وإنما بدواء التوبة أيضاً، فيستطيع الذين دنّسوا مواهب الولادة الجديدة، إذا ما أقرّوا بذنوبهم، أن يبلغوا إلى نيل مغفرتها.

    وصلاح الله يُجري المعالجة على هذا الوجه: بأن لا تُنال المغفرة من الله إلاّ بتضرعات الكهنة. لقد نقل "الوسيط بين الله والناس المسيح يسوع" (1 تي 2 : 5) إلى رؤساء الكنيسة هذا السلطان، ليمنحوا التوبة للخطأة المعترفين، ويقبلوهم، عندما يتطهّرون بتكفير خلاصيّ، في شركة الأسرار، بفتح باب المصالحة...
    308 146 (c. 2) Multiplex misericordia Dei ita lapsibus subvenit humanis, ut non solum per baptismi gratiam, sed etiam per paenitentiae medicinam spes vitae reparetur aeternae, ut qui regenerationis dona violassent, proprio se iudicio condemnantes ad remissionem criminum pervenirent : sic divinae bonitatis praesidiis ordinatis, ut indulgentia Dei nisi supplicationibus sacerdotum nequeat obtineri. 'Mediator enim Dei et hominum homo Christus Iesus' (1 Tim 2, 5) hanc praepositis Ecclesiae tradidit potestatem, ut et confitentibus actionem paenitentiae darent, et eosdem salubri satisfactione purgatos ad communionem sacramentorum per ianuam reconciliationis admitterent. ...

    309- (فصل 4) أما الذين يلتمسون، في وقت الضرورة والخطر الداهم، معونة التوبة والمصالحة السريعة، فينبغي ألاّ ترفض لهم الكفّارة أو المصالحة، إذ ليس لنا أن نضع حدوداً أو أن نحدّد أوقاتاً لرحمة الله الذي لا تنتظر عنده المغفرة طويلاً أيّة توبة صادقة. 309 (c. 4) His autem, qui in tempore necessitatis et in periculi urgentis instantia praesidium paenitentiae et mox reconciliationis implorant, nec satisfactio interdicenda est nec reconciliatio deneganda: quia misericordiae Dei nec mensuras possumus ponere nec tempora definire, apud quem nullas patitur veniae moras vera conversio...

    310- (فصل 5) فيجب إذن أن يُقاضي كل مسيحيّ ضميره حتّى لا يؤجّل من يوم إلى يوم توبته إلى الله، ويُحدّد نهاية حياته موعداً للتكفير... وعليه، حين يكون في مقدوره أن يستحقّ المغفرة بتكفير أكبر، ألاّ يختار ضيق ذلك الوقت حيث ليس لاعتراف التائب وللمصالحة على يد الكاهن إلاّ نصيب يسير. ولكن، كما قلت، يجب تلبية مثل هذه الحاجة، فلا يُرفض لهم لا فعل التوبة ولا نعمة الشركة، حتّى إذا طلبوا ذلك بإشارات لا التباس فيها، وقد امتنع عليهم الصوت. أمّا إذا اشتدّت عليهم وطأة المرض وأعجزتهم عن أن يُبدوا، في حضور الكاهن، ما التمسوه سابقاً، فشهادات المؤمنين الحاضرين يجب أن تفيدهم الحصول على نعمة التوبة والمصالحة في آن واحد... 310 147 (c. 5) Unde oportet unumquemque christianum conscientiae suae habere iudicium, ne converti ad Deum de die in diem differat nec satisfactionis sibi tempus in fine vitae suae constituat, ... et cum posset pleniore satisfactione indulgentiam promereri, illius temporis angustias eligat, quo vix inveniat spatium vel confessio paenitentis vel reconciliatio sacerdotis. Verum, ut dixi, etiam talium necessitati ita auxiliandum est, ut et actio illis paenitentiae et communionis gratia, si eam etiam amisso vocis officio per indicia integri sensus postulant, non negetur. At si aliqua vi aegritudinis ita fuerint aggravati, ut, quod paulo ante poscebant, sub praesentia sacerdotis significare non valeant, testimonia eis fidelium circumstantium prodesse debebunt, ut simul et paenitentiae et reconciliationis beneficium consequantur ...




    311- 316- رسالة "Regressus ad nos" إلى نيكتاس أسقف أكيليا، 21 آذار/ 458

    الزواج الثاني لأرامل مزعومات

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    311- (فصل 1) بما أنك تقول إن بعض الزواجات انفصمت بسبب الخسارة في الحرب وهجمات الأعداء الشديدة، فأدّى ذلك، بعد سَبْي الرجال، إلى بقاء نسائهم مهملات. ولظنّهنّ أن رجالهنّ قد قتلوا، أو لاعتقادهنّ أنهم لن يُحرّروا من عبوديتهم، أرغمتهنّ الوحدة على عقد زواج مع آخرين. وبما أن الأحوال بعون الله قد تحسّنت الآن، وعاد بعض ممّن كانوا يُظنّون هالكين، فمحبتك تبدو متردّدة بحق في ما يجب علينا الأمر به في شأن النساء اللواتي تزوّجن رجالاً آخرين. ولكن لعلمنا بأنه قد كتب أن المرأة قد جمعها الله بالرجل (ر. أم 19 : 14)، ولعلمنا أيضاً بأنه بالوصية القائلة: ما جمعه الله لا يفرّقه إنسان (مت 19 : 6)، فمن الضروري أن تعتقد بأن اتّحاد الزواجات الشرعية يجب أن يُعاد، وبعد إقصاء الشرور التي تسبّب بها العدو، يجب أن يعاد لكل واحد ما كان له على وجع شرعي. ويجب بذل كل جهد ليتسلّم كل واحد ما هو له.
    311 (c. 1) Cum ergo per bellicam cladem et per gravissimas hostilitatis incursus ita quaedam dicatis divisa esse coniugia, ut abductis in captivitatem viris feminae eorum remanserint destitutae, quae cum viros proprios aut interemptos putarent aut numquam a dominatione crederent liberandos, ad aliorum coniugium, solitudine cogente, transierint, cumque nunc, statu rerum auxiliante Domino in meliora converso nonnulli eorum qui putabantur periisse, remeaverint, merito caritas tua videtur ambigere, quid de mulieribus. quae aliis iunctae sunt viris a nobis debeat ordinari. Sed quia novimus scriptum, quod a Deo iungitur mulier viro (cf. Prov 19, 14) et iterum praeceptum agnovimus, ut quod Deus iunxit, homo non separet (Mt 19, 6), necesse est, ut legitimarum foedera nuptiarum redintegranda credamus et, remotis malis quae hostilitas intulit, unicuique hoc quod legitime habuit reformetur omnique studio procurandum est, ut recipiat unusquisque quod proprium est.

    312- (فصل 2) ولكن يجب إلاّ يُحسب مذنباً أو شبيهاً بالمعتدي على حق الغير من قام مقام ذلك الزوج الذي كان يُظن غير موجود. فكثير من الأشياء التي كانت تخصّ الذين اقتيدوا إلى الأسر يمكن أن تصبح هكذا ملكاً لغيرهم، ولكن العدالة الكاملة تقضي بإعادة ذلك إليهم. وإذا صحّ لزوم ذلك بالنسبة إلى أرضٍ أو حقول أو منازل أو ممتلكات أفلا يجب بالأحرى، بعد إعادة الزواج، العمل على معالجة ما أفسدته ضرورة الحرب بدواء السلام؟ 312 (c. 2) Nec tamen culpabilis iudicetur et tamquam alieni iuris pervasor habeatur, qui personam eius mariti, qui iam non esse existimabatur, assumpsit. Sic enim multa, quae ad eos qui in captivitatem ducti sunt pertinebant, in ius alienum transire potuerunt, et tamen plenum iustitiae est, ut eisdem reversis propria reformentur. Quodsi in mancipiis vel in agris aut etiam in domibus ac possessionibus rite servatur, quanto magis in coniugiorum redintegratione faciendum est, ut, quod bellica necessitate turbatum est, pacis remedio reformetur?

    313- (فصل 3) لذلك، إذا استمرّ الرجال العائدون بعد أسْر طويل في حبّ نسائهم إلى حدّ الرغبة في عودتهنّ إلى الاتحاد بهم، فلا بدّ من التخلّي عمّا استدعته الضرورة وحسب حلالا، وتثبت ما تقتضيه الأمانة.
    313 (c. 3) Et ideo, si viri post longam captivitatem reversi ita in dilectione suarum coniugum perseverent, ut eas cupiant in suum redire consortium, omittendum est et inculpabile iudicandum quod necessitas intulit, et restituendum, quod fides poscit.

    314- (فصل 4) أما إذا كانت بعض النساء قد تعلّقن بحب أزواجهنّ الأخيرين بحيث يفضلن الارتباط بهم على العودة إلى القران الشرعي، فيجب إلقاء اللوم عليهن بحق، حتّى مَنْعهنّ من الشركة الكنسية، لأنهنّ اخترن عوضاً من شيء يعذرن عليه دنس ذنب، إذ أظهرن سرورهن، في عدم عفتهنّ، بما كانت مغفرة صحيحة قادرة على التفكير عنه... 314 (c. 4) Si autem aliquae mulieres ita posteriorum virorum amore sunt captae, ut malint his cohaerere quam ad legitimum redire consortium, merito sunt notandae, ita ut etiam ecclesiastica communione priventur: quae de re excusabili contaminationem criminis elegerunt, ostendentes sibimet pro sua incontinentia placuisse, quod iusta remissio poterat expiare.




    عدم تكرار المعمودية

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    315- (فصل 6) أما الذين... دفعهم الخوف أو قادهم الضلال إلى تكرار المعمودية، وهم يعترفون الآن بأنهم خالفوا سرّ الإيمان الكاثوليكي، فيجب عليهم التقيّد بهذه القاعدة أنهم لا يدخلون في الشركة معنا إلاّ بدواء التوبة، وأنهم لن ينالوا وحدة الشركة إلاّ بوضع يد الأسقف... 315 (c. 6) His vero ..., qui ad iterandum baptismum vel metu coacti sunt vel errore traducti, et nunc se contra catholicae fidei sacramentum egisse cognoscunt, ea custodienda est moderatio, qua in societatem nostram non nisi per paenitentiae remedium et per impositionem episcopalis manus communionis recipiant unitatem. ...

    316- (فصل7) فالذين قبلوا المعمودية من الهراطقة إذ لم يكونوا من قبل معمّدين، يجب ألاّ يثبّتوا إلاّ باستدعاء الروح القدس ووضع الأيدي لأنهم لم ينالوا سوى صورة المعمودية دون قوّة التقديس. وكما تعلمون نلزم بهذه القاعدة كلّ الكنائس، أي إن الغسل بعد حصوله يجب إلاّ يُنقض بأي تكرار لأن الرسول يقول: "ربّ واحد، إيمان واحد، ومعمودية واحدة" (أف 4 : 5). فيجب إلاّ يُفسد غسلهم بأي تكرار. ولكن، كما قلنا، يجب فقط استدعاء القداسة بالروح القدس، حتّى إن ما لا يناله أحد عند الهراطقة يُحصل عليه من الكهنة الكاثوليكية. 316 (c. 7) Nam hi, qui baptismum ab haereticis acceperunt, cum antea baptizati non fuissent, sola invocatione Spiritus Sancti per impositionem manuum confirmandi sunt, quia formam tantum baptismi sine sanctificationis virtute sumpserunt. Et hanc regulam, ut scitis, servandam in omnibus Ecclesiis praedicamus, ut lavacrum semel initum nulla iteratione violetur, dicente Apostolo: 'Unus Dominus, una fides, unum baptisma' (Eph 4, 5). Cuius ablutio nulla iteratione temeranda est, sed, ut diximus, sola sanctificatio Spiritus Sancti invocanda est: ut quod ab haereticis nemo accipit, a catholicis sacerdotibus consequatur.




    317- 318- رسالة "Promisisse me memini" إلى الأمبراطور لاون الأوّل، في 17 آب/ 458

    توافق أهمّ محتويات هذه الرسالة مع بعض التعديلات، ما كتبه البابا لاون الأوّل إلى رهبان فلسطين نحو حوالي حزيران سنة 453.

    الطبيعتان في المسيج

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    317- (فصل 6) إذن حتى لو كان في الربّ الوحيد يسوع المسيح، الابن الحقيقي لله، والابن الحقيقي للإنسان، شخص واحد للكلمة وللجسد، يقوم، دون انفصال ولا انقسام. بأعمال مشتركة، يجب مع ذلك أن تُفهم جيداً الأعمال نفسها. ويجب التأمّل بإيمان صادق في ما رُفعت إليه ضعة الجسد، وفي ما أُحدرت إليه رفعة اللاهوت، في ما لا يعمله الجسد دون الكلمة، وما لا يعمله الكلمة دون الجسد...

    وإن كان لم يوجد قط، منذ البداية حين الكلمة صار جسداً في بطن العذراء، أي انقسام بين الصورتين، وكانت الأعمال كلها في لحظة لشخص واحد، على مدى نموّ الجسد، فلا نخلطنّ بالمزج ما عّمل دون انقسام، بل لندرك بصفة الأفعال ما يخصّ كل صورة...
    317 (c. 6) Licet ergo in uno Domino Iesu Christo, vero Dei atque ho
    minis Filio, Verbi et carnis una persona sit, quae inseparabiliter atque indivise communes habeat actiones, intellegendae tamen sunt ipsorum operum qualitates, et sincera fidei contemplatione cernendum est, ad quae provehatur humilitas carnis, et ad quae inclinetur altitudo deitatis, quid sit, quod caro sine Verbo non agit, et quid sit, quod Verbum sine carne non efficit.... Quamvis itaque ab illo initio, quo in utero Virginis Verbum caro factum est, nihil unquam inter utramque formam divisionis exstiterit, et per omnia incrementa corporea unius personae fuerint totius temporis actiones, ea ipsa tamen, quae inseparabiliter facta sunt, nulla permixtione confundimus, sed quid cuius formae sit, ex operum qualitate sentimus. ...

    318- (فصل Cool إذن وإن كان الربّ يسوع المسيح واحداً، فيه ذات الشخص الواحد، أي شخص اللاهوت الواحد والناسوت الواحد، فنحن نعترف بأن ما منحه الله من رفعة، كما يقول معلّم الأمم، وما أنعم عليه من اسم يفوق كل اسم (ر. في 2 : 9) إنما يعود إلى تلك الصورة التي كان يجب أن تُغنى بزيادة مثل هذا التمجيد الكبير. ففي صورة الله كان الابن مساوياً للآب، وبين الذي ولد والمولود الوحيد لم يكن تمييز في الجوهر، ولا أي اختلاف في الجلالة. ولم يخسر الكلمة، بسرّ التجسّد، شيئاً كان يجب أن يعود إليه بعطية الآب. ولكن صورة العبد، التي أتمّ بها اللاهوت المنزّه سرّ رحمته العظيمة، هي الضعة البشرية التي رُفعت إلى مجد القدرة الإلهيّة، مرتبطة منذ حبل العذراء، بوحدة وثيقة جداً، حتى إن الأمور الإلهية لم تتمّ دون الإنسان، ولا الأمور البشرية دون الله. 318 (c. Cool Cum ergo unus sit Dominus Iesus Christus et verae deitatis veraeque humanitatis in ipso una prorsus eademque persona sit, exaltationem tamen, qua illum, sicut Doctor gentium dicit, exaltavit Deus et donavit illi nomen, quod super omne nomen excellit (cf. Phil 2, 9s), ad eandem intellegimus pertinere formam, quae ditanda erat tantae glorificationis augmento. In forma quippe Dei aequalis erat Filius Patri, et inter Genitorem atque Unigenitum nulla erat in essentia discretio, nulla in maiestate diversitas; nec per incarnationis mysterium aliquid decesserat Verbo, quod ei Patris munere redderetur. Forma autem servi, per quam impassibilis deitas sacramentum magnae pietatis implevit, humana humilitas est, quae in gloriam divinae potestatis evecta est, in tantam unitatem ab ipso conceptu Virginis deitate et humanitate conserta, ut nec sine homine divina, nec sine Deo agerentur humana.




    319- 320- رسالة "Frequenter quidem" إلى نيو أسقف رافينّا، في 24 تشرين الأوّل 458

    المعمودية التي فيها ريب والتي يمنحها الهراطقة

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    319- (1)... لقد علمنا، بما أبلغه بعض الأخوة، أن بعض الأسرى الذين عادوا أحراراً إلى منازلهم، والذين كانوا قد وقعوا في الأسر هم في سنّ حالت دون أن يعرفوا أي شيء معرفة أكيدة، يطلبون دواء المعمودية، دون أن يتمكنوا، بسبب الجهل في سنّ الصّغر، من أن يذكروا هل نالوا المعمودية أو لا. ولذلك قد أصبحت نفوسهم في خطر بفعل تلك الذكرى الضائعة، إذ تُمنع عنهم النعمة بعلّة الاحتراز، فلا تمنح لهم إذ يُظن أنها قد مُنحت. ولأن بعض الأخوة قد تردّدوا خشية وبحق في إعطاء مثل هؤلاء نعم سرّ الربّ، فقد قبلنا كما قلنا في اجتماع سينودسي، صيغة هذا الطلب...

    لذلك يجب أن نحرص على تجنّب إيذاء النفوس التي يجب تجديد ولادتها، بعلّة التمسّك بظاهر الاحتراز. فمن يتشبّث بافتراضه إلى حدّ تأكيد صحّة أمر ليس عليه برهان وإنما يفترضه رأي ملتبس؟

    لذلك إذا لم يتذكّر من يريد تجديد الولادة أنه عُمّد، ولم يستطيع آخر أن يشهد على ذلك لأنه لا يعلم هل قّدّس أولا، فليس هناك ما يتيح للخطيئة أن تتغلغل، إذ، في مجال ضميره هذا، لا يكون المقدّس والمقدّس مذنبين

    .نعلم أن هناك إثماً لا يُكفّر عندما يُرغم أحدٌ، بحسب ممارسات الهراطقة التي يرذلها الآباء القديسون، على الخضوع مرّتين للمعمودية التي مُنحت مرّة لمن يجب أن تتجدّد ولادتهم. إذ تُعارض ذلك العقيدة الكاثوليكية التي تُعلن لنا لاهوتاً واحداً في الثالوث، اعترافاً واحداً بالإيمان، وسراً واحداً في المعمودية (أف 4 : 5). ولكن في هذه الحالة لا يُخشى مثل ذلك، إذ ليس في الإعادة إثم عندما يُجهل تماماً ما جرى.
    319 (1) ... Quorumdam fratrum suggestione comperimus, aliquos captivorum ad sedes suas libere redeuntes, qui scilicet in captivitatem illa aetate devenerint, quae nullius rei firmam potuerat habere notitiam, remedium quidem implorare baptismatis, sed utrum eiusdem mysterium baptismatis ac sacramenta perceperint, infantiae inscientia non posse reminisci, et ideo sub hoc latentis recordationis incerto animas suas in discrimen adduci, dum sub specie cautionis negatur his gratia, quae ideo non impenditur, quia putatur impensa. Cum itaque tribuere talibus dominici sacramenta mysterii non immerito quorumdam fratrum formido dubitaret, in sodali ut diximus coetu formam huiuscemodi consultationis accepimus ... In primis itaque providere debemus, ne dum speciem quamdam cautionis tenemus, damnum regenerandarum incidamus animarum. Quis enim ita sit suspicationibus suis deditus, ut verum esse definiat, quod, omni manifestatione cessante, ex opinione ambigua suspicatur? Cum itaque baptizatum se nec ille recordetur, qui regenerationis est cupidus, nec alter attestari de eo possit, qui nesciat consecratum, nihil est, in quo peccatum possit obrepere, cum in hac parte conscientiae suae nec ille reus sit, qui consecratur, nec ille, qui consecrat. Scimus quidem inexpiabile esse facinus, quoties iuxta haereticorum damnata a sanctis Patribus instituta cogitur aliquis lavacrum. quod regenerandis semel tributum est, bis subire, apostolica reclamante doctrina, quae nobis unam praedicat in Trinitate deitatem, unam in fide confessionem, unum in baptismate sacramentum (Eph 4, 5). Sed in hoc nihil simile formidatur, quoniam non potest in iterationis crimen venire, quod factum esse omnino nescitur. ...

    320- ولكن إذا ثبت أن أحداً قد عمّده الهراطقة، فيجب ألاّ يكرّر سرّ الولادة الجديدة أبداً، ولا يُمنح إلاّ ما نقص منه أي أن تُنال بوضع يد الأسقف قوّة الروح القدس. 320 (2) Quod si ab haereticis baptizatum quempiam fuisse constiterit, erga hunc nullatenus sacramentum regenerationis iteretur, sed hoc tantum, quod ibi defuit, conferatur: ut per episcopalem manus impositionem virtutem Sancti Spiritus consequatur.




    321- 322- رسالة "Epistolas fraternitatis" إلى روستيكوس أسقف نربونة، 458 أو 459

    الزامية النذور الرهبانية

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    321- (المسألة 14) إنّ قصد الكاهن الذي قصده بنفسه وإرادته لا يمكن التخلّي عنه دون خطيئة. فكل ما وعد به الإنسان الربّ يجب عليه أن يتمّمه (تث 23 : 21؛ مز 50 : 41) إذ لا بدّ لكل من تخلّى عن الوعد بالوحدة وانتقل إلى الخدمة العسكرية أو الزواج أن يُطهّر بكفّارة توبة علنية. فقد تكون الخدمة العسكرية بلا عيب، والزواج طاهراً ولكنّ هناك مخالفة في التخلّي عن اختيار الأفضل.
    321 (Inquisitio 14) Propositum monachi proprio arbitrio aut voluntate susceptum deseri non potest absque peccato. Quod enim quis vovit Deo, debet et reddere (Dt 23, 21; Ps 49, 14). Unde qui relicta singularitatis professione ad militiam vel ad nuptias devolutus est, publicae paenitentiae satisfactione purgandus est: quia etsi innocens militia et honestum potest esse coniugium, electionem meliorum deseruisse transgressio est.

    322- (المسألة 15) إذا قصدت فتيات، بإرادة حرّة، وبمنأى عن إكراه يحصل بأمر الوالدين، مقصد البتولية ولبسن لبوسها، ثم اخترن الزواج، فهنّ خاطئات حتى إذا لم يتبع ذلك تكريس. 322 (Inqu. 15) Puellae, quae non coactae parentum imperio, sed spontaneo iudicio virginitatis propositum atque habitum susceperunt, si postea nuptias eligunt, praevaricantur, etiam si consecratio non accessit...




    323- رسالة "Magna indignatione" إلى جميع أساقفة كامبانيا... في 6 آذار 459

    الاعتراف السرّي

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    323- (الفصل 2) إني آمر بأن تُزال أيضاً بكل الوسائل تلك الجسارة المخالفة للقاعدة الرسولية، والتي كما عرفت، منذ مدة زجيزة، قد ارتكبها بعضهم باغتصاب لا يحلّ. فبالنسبة إلى التوبة التي يطلبها المؤمنون يب ألاّ تقرأ علناً كتابة تحوي الخطايا

    بالتفصيل، إذ يكفي أن يُشار إلى الكهنة وحدهم في اعتراف سرّي بما في الضمير من ذنوب. لكن وإن كان كمال الإيمان هذا يبدو جديراً بالثناء، إذ لا يخشى، بسبب مخالفة الله، أن يخزى أمام الناس، فلتُزل هذه العادة غير المقبولة، فليست جميع خطايا من يطلبون التوبة ممّا لا يخشون إعلانه. وذلك لئلا يُقصى كثيرون عن علاجات التوبة ما داموا يخجلون أو يخافون من أن تُفشى لأعدائهم أفعالٌ يمكن من جراء القوانين أن تلحق بهم الضرر. فيكفي هذا الاعتراف أوّلاً لله، ثم أيضاً للكاهن الذي يشفع لخطايا التائبين. وأخيراً يمكن أن يُحمل كثيرون على التوبة إذا لم يُنشر على مسامع الشعب ضمير المعترف.
    323 145 (c. 2) Illam etiam contra apostolicam regulam praesumptionem, quam nuper agnovi a quibusdam illicita usurpatione committi, modis omnibus constituo submoveri. De paenitentia scilicet, quae a fidelibus postulatur, ne de singulorum peccatorum genere libello scripta professio publice recitetur, cum reatus conscientiarum sufficiat solis sacerdotibus indicari confessione secreta. Quamvis enim plenitudo fidei videatur esse laudabilis, quae propter Dei timorem apud homines erubescere non veretur, tamen quia non omnium huiusmodi sunt peccata, ut ea qui paenitentiam poscunt, non timeant publicare, removeatur tam improbabilis consuetudo, ne multi a paenitentiae remediis arceantur, dum aut erubescunt aut metuunt inimicis suis facta reserari, quibus possint legum constitutione percelli. Sufficit enim illa confessio, quae primum Deo offertur, tum etiam sacerdoti, qui pro delictis paenitentium precator accedit. Tunc enim demum plures ad paenitentiam poterunt provocari, si populi auribus non publicetur conscientia confitentis.




    325- 329- قوانين الكنيسة القديمة (Statuta Ecclesiae Antiqua) أواسط القرن الخامس

    امتحان الإيمان قبل الرسامة الأسقفية

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    325- يُمتحن من يُعدّ للرسامة الأسقفية من قبل لمعرفة هل... هو فطن في فهم الكتب، وخبير في عقائد الكنيسة، وقبل كل شيء، هل يدافع بكلام صادق عن تعاليم الإيمان أي يثبّت أن الآب والابن والروح القدس إله واحد، معلّماً أن اللاهوت كلّه في الثالوث من ذات الماهية، وذات الجوهر، وذات الأزلية، وذات القدرة الفائقة. هل يؤمن أن كل أقنوم في الثالوث إله كامل، والثلاثة هي إله واحد. هل يؤمن بأن التجسّد الإلهي تمّ لا في الآب ولا في الروح القدس، وإنما في الابن فقط، بحيث صار، هو نفسه الذي كان في اللاهوت ابن الله الآب، ابناً في الناسوت للإنسان أمّه، إلهاً حقيقياً من الآب وإنساناً حقيقياً من الأم، آخذاً من أحشاء أمه جسداً، ونفساً بشرية عاقلة، وفيه الطبيعتان كلتاهما معاً، أي الإنسان والإله، وهو شخص واحد، ابن واحد، مسيح واحد، ربّ واحد، خالق كل الموجودات، والصانع والسيد والخالق (المدبّر) جميع الخلائق مع الآب والروح. وهو الذي تألم بعذاب الجسد الحقيقي، ومات بموت جسده الحقيقي، وقام بقيامة الجسد الحقيقية وبإستعادة النفس الحقيقية، وبها يأتي ليدين الأحياء والأموات.

    ويجب أن يُسأل هل يؤمن أن صانع وإله العهد الجديد والقديم، أي الناموس والأنبياء والرسل، هو واحدٌ بذاته. هل إبليس أصبح شريراً بحرّيته لا بطبيعته. يجب أن يُسأل أيضاً هل يؤمن بقيامة هذا الجسد الذي نحمله لا غيره. هل يؤمن بدينونة آتية، وأن كل واحد ينال بما صنع في هذا الجسد عقاباً أو مجداً. هل يحسن في عينه الزواج، وهل يرضى بالزوجات الثانية. هل هو لا يجعل من أكل اللحم خطيئة. هل يقبل للمناولة الخطأة المصالحية. هل يؤمن أن جميع الخطايا أي الأصلية منها والتي ارتُكبت إرادياً، تغفر في المعمودية، وأن لا خلاص لأحدٍ خارج الكنيسة الكاثوليكية.

    فعندما يوجد، بعد امتحانه في جميع هذه الأمور، على معرفة تامة بها، حينئذ، بعد موافقة رجال الاكليروس والعلمانيين، وفي حضور جميع أساقفة المنطقة... فليُرسم أسقفاً.
    325 Qui episcopus ordinandus est, ante(a) examinetur, si... in Scripturarum sensibus cautus, si in dogmatibus ecclesiasticis exercitatus, et ante omnia, si fidei documenta verbis simplicibus adserat, id est, Patrem et Filium et Spiritum Sanctum unum Deum esse confirmans, totamque in Trinitate deitatem coessentialem et consubstantialem et coaeternalem et coomnipotentem praedicans; si singulam quamque in Trinitate personam plenum Deum et totas tres personas unum Deum; si incarnationem divinam non in Patre neque in Spiritu Sancto factam sed in Filio tantum (credat), ut, qui erat in divinitate Dei Patris Filius, ipse fieret in homine hominis matris filius, Deus verus ex Patre, et homo verus ex matre, carnem ex matris visceribus habens, et animam humanam rationabilem, simul in eo ambae naturae, id est, homo et Deus, una persona, unus Filius, unus Christus, unus Dominus, creator omnium quae sunt, et auctor et dominus et creator (rector) cum Patre et Spiritu Sancto omnium creaturarum, qui passus sit (est) vera carnis passione, mortuus vera corporis sui morte, resurrexit vera carnis suae resurrectione et vera animae resumptione, in qua veniet iudicare vivos et mortuos. Quaerendum est etiam ab eo, si Novi et Veteris Testamenti, id est Legis et Prophetarum et Apostolorum unum eundemque credat auctorem et Deum; si diabolus non per condicionem, sed per arbitrium factus sit malus. Quaerendum etiam ab eo, si credat huius quam gestamus et non alterius carnis resurrectionem; si credat iudicium futurum et recepturos singulos pro his quae in hac carne gesserunt vel poenas vel glorias (-am); si nuptias non improbet; si secunda matrimonia non damnet; si carnium perceptionem non culpet; si paenitentibus reconciliatis communicet; si in baptismo omnia peccata, id est, tam illud originale contractum quam illa quae voluntarie admissa sunt, dimittantur; si extra Ecclesiam catholicam nullus salvetur. Cum, in his omnibus examinatus, inventus fuerit plene instructus, tunc cum consensu clericorum et laicorum et conventu totius provinciae episcoporum ... ordinetur episcopus.




    وضع الأيدي علامة خارجية للرسامة

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    326- تتبُّع رسامة من لهم مهامّ في الكنيسة:
    ق 90 (2) عندم يُرسم أسقف يجب أن يضع أسقفان كتاب الأناجيل على رقبته (رأسه) ويمسكا به، وبينما أحدهما يقرأ عليه البركة، على جميع الأساقفة الآخرين الحاضرين أن يلمسوا رأسه بأيديهم.
    326 150 Can. 90 (2). E p i s c o p u s cum ordinatur, duo episcopi (ex)ponant et teneant Evangeliorum codicem super cervicem (caput) eius, et, uno super eum fundente benedictionem, reliqui omnes episcopi qui adsunt manibus suis caput eius tangant.

    327- ق 91 (3) عندما يُرسم كاهن، بينما يباركه الأسقف واضعاً يديه على رأسه، على جميع الكهنة الحاضرين أن يضعوا أيضاً أيديهم على رأسه بقرب يد الأسقف. 327 151 Can. 91 (3). Presbyter cum ordinatur, episcopo eum (-!) benedicente et manus super caput eius tenente, etiam omnes presbyteri qui praesentes sunt manus suas iuxta manum (-us) episcopi super caput illius teneant.

    328- ق 92 (4) عندما يُرسم شماس إنجيلي، يضع الأسقف الذي يباركه وحده يديه على رأسه، لأنه لا يُقدّس للكهنوت وإنما للخدمة.
    328 152 Can. 92 (4). D i a c o n u s cum ordinatur, solus episcopus qui eum benedicit manum suam (-us -as) super caput illius (eius) ponat: quia non ad sacerdotium, sed ad ministerium consecratur.

    329- ق 93 (5) عندما يُرسم شماس رسائليّ، فلأنه لا يتقبّل وضع الأيدي، فهو يقبل من يد الأسقف الصينية فارغة والكأس فارغاً. ولكنه يتقبّل من يد رئيس الشمامسة الإبريق مع ماء، وطستاً ومنشفة. 329 153 Can. 93 (5). S u b d i a c o n u s cum ordinatur, quia manus impositionem non accipit, patenam de manu episcopi accipiat vacuam, et vacuum calicem. De manu vero archidiaconi accipiat urceolum cum aqua et manile et manutergium.




    ــــــــــــــــ
    - المرجع: الكنيسة الكاثوليكية في وثائقها، دنتسنغر-هونرمان، الجزء الأول. من سلسلة الفكر



    بالإضافة إلى ذلك أصدر المجمع 27 قانوناً منظّماً للكنيسة ولسلطتها الهرمية ولتصرفات الإكليروس، لكن القانون الثامن والعشرون الذي كان يطلب لأسقف القسطنطينية حالةً مماثلة لأسقف روما، قد رُفض.

      الوقت/التاريخ الآن هو السبت مايو 11, 2024 11:10 am