كنيسة الكاثوليك بالشورانية

هل تريد التفاعل مع هذه المساهمة؟ كل ما عليك هو إنشاء حساب جديد ببضع خطوات أو تسجيل الدخول للمتابعة.

مايكل اسعد يرحب بكم فى منتدى كنيسة مارجرجس الكاثوليك بالشورانية بسوهاج ...الموقع تحت الانشاء انتظرونا...شفيع المنتدى البابا يوحنا بولس الثانى


    مجمع أفسس (431 م)

    avatar
    Admin
    Admin


    عدد المساهمات : 125
    اهلا بكم ...مايكل اسعد : 0
    تاريخ التسجيل : 28/01/2010

    مجمع أفسس (431 م) Empty مجمع أفسس (431 م)

    مُساهمة  Admin السبت يناير 30, 2010 3:45 pm

    مجمع أفسس (431 م)



    ثالث المجامع المسكونية، عُقِد في أفسس بدعوة من امبراطور الشرق ثيودوسيوس الثاني وامبراطور الغرب فالنتينيانوس الثالث بهدف حل المشكلة التي قامت بسبب تعليم نسطوريوس بطريرك القسطنطينية، الذي رفض لقب "أم الله"، وذلك بسبب فكرته الكريستولوجية التي تركّز على كمال طبيعة المسيح البشرية لدرجة الفصل بينها وبين الطبيعة الإلهية؛ لهذا كان يدعو مريم "أم المسيح"، وكان يعتبرها أم يسوع الإنسان وليست أم يسوع الإله. هذا الاعتقاد لم يكن موافقاً لتعليم الكنيسة القائل بوحدة شخص يسوع الإله ـ الإنسان .
    تحت قيادة كيرلس أسقف الإسكندرية وبتأييد من البابا سيليستينوس الأوَّل، عُقِدَ المجمع دون انتظار أنصار نسطوريوس، فنحّى هذا الأخير من منصبه وأدان تعليمَه، وأكد وحدة شخص يسوع المسيح ذات الطبيعتين الإلهية والإنسانية وبالتالي أكَّد صحة لقب "أم الله" المنسوب إلى مريم والذي كان حاضراً مِن قبل في تقوى شعب الله.
    أما أنصار نسطوريوس فقد عقدوا مجمعاً مُعارضاً، لكن فيما بعد وفي عام 433 اتفق الفريقان على صيغة اتّحاد مؤقتة
    مجمع أفسس (الثالث المسكوني):

    22 حزيران – أيلول 431


    250 – 264 – جلسة الكيرلّسيين الأولى، 22 حزيران 431

    أ- رسالة كيرلّس الاسكندري الثانية إلى نسطوريوس

    كتبت بين 26 كانون الثاني و 24 شباط 430، وتليت على المجمع وأثبتها الآباء.

    تجسّد ابن الله

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    250- فنحن لا نقول أن طبيعة الكلمة قد صارت جسداً بعد تحوّل، ولا هي تحوّلت إلى إنسان كامل، مؤلف من نفس وجسد، بل بالحري هذا: إن الكلمة باتحاده بحسب الأقنوم بجسد تحييه نفس عاقلة قد صار إنساناً على وجه لا يوصف ولا يُدرك، وسمّي ابن البشر لا بمجرّد الإرادة والمشيئة، ولا لكونه اتخذ فقط شكله. ونقول أن الطبيعتين المجموعتين في وحدة حقيقية هما مختلفتان، ومن الاثنتين نتج مسيح واحد، وابن واحد، لا لأن اختلاف الطبيعتين قد أزيل بالاتحاد، بل بالحريّ لأن اللاهوت والناسوت قد كوّنا لنا الرب الوحيد المسيح والابن، بائتلافهما في وحدة لا توصف وتعجز البيان. 250 Neque enim dicimus Verbi naturam per sui mutationem carnem esse factam ; sed neque in totum hominem transformatum ex anima et corpore constitutum; asserimus autem Verbum, unita sibi secundum hypostasim carne animata rationali anima, inexplicabili incomprehensibilique modo hominem factum, et hominis Filium exstitisse, non per solam voluntatem, sive per solam personae assumptionem. Et quamvis naturae sint diversae, vera tamen unione coeuntes unum nobis Christum et Filium effecerunt ; non quod naturarum differentia propter unionem sublata sit, verum quod divinitas et humanitas secreta quadam ineffabilique coniunctione in una persona unum nobis Jesum Christum et Filium constituerint. ...

    251- فليس هو إنساناً عادياً ولد أولا من العذراء القديسة، ثم نزل عليه الكلمة من بعد، ولكن يقال عنه إنه كان متّحداً بناسوته منذ (الحبل به في) البطن وتقبّل الولادة الجسدية، إذ اتخذ ولادة جسده الخاص... وهكذا تجرأوا (الآباء القديسون) على تسمية العذراء القديسة مريم أم الله؛ لا لأن طبيعة الكلمة أو لاهوته قد نالا بداية وجودهما من مريم العذراء، بل لأنه منها ولد جسده المقدس تحييه نفس عاقلة.هذا الجسد الذي اتحد به الكلمة بحسب الأقنوم. ولهذا السبب يقال ولد بحسب الجسد. Non enim primo vulgaris quispiam homo ex Virgine ortus est, in quem Dei Verbum deinde se demiserit ; sed in ipso utero carni unitum secundum carnem progenitum dicitur, utpote suae carnis generationem sibi ut propriam vindicans. ... Ita (sancti Patres) non dubitaverunt sacram Virginem Deiparam appellare, non quod Verbi natura ipsiusve divinitas ortus sui principium ex sancta Virgine sumpserit, sed quod sacrum illud corpus anima intellegente perfectum ex ea traxerit, cui et Dei Verbum, secundum hypostasim unitum, secundum carnem natum dicitur.




    رسالة نسطوريوس الثانية إلى كيرلس

    كتبت في 15 حزيران سنة 430 وتليت هي أيضاً على المجمع بعد رسالة كيرلس، ثم رُفضت دون بحث مفصل، لأنها تناقض تعاليم مجمع نيقية. ونص الرسالة لا يتيح معرفة دقيقة لتعاليم نسطوريوس.

    اتحاد الطبيعتين في المسيح


    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    251/ أ- (الفصل 3) يقولون (الآباء القديسون) أومن (نؤمن) بربنا يسوع المسيح، ابنه، وحيده. أنظر كيف وضعوا أولا كأساسات "رب"، "يسوع"، "المسيح"، "المولود الوحيد"، "ابن"،هذه الأسماء المشتركة بين اللاهوت والناسوت، ثم يبنون عليها ما نقل عن التجسد، والقيامة والآلام. وكانت غايتهم بعد وضع بعض الأسماء الدالة المشتركة لهذه الطبيعة وتلك، إن لا يُقسم ما يعود إلى البنوة، والربوبية، وإن لا يتعرض ما يعود إلى الطبيعتين في وحدة البنوة، لخطر الزوال بالاختلاط. 251 (Versio Marii Mercatoris) (c. 3) Credimus, inquiunt illi (scl. sancti Patres), et in Dominum nostrum Iesum Christum Filium eius unigenitum. Praevides quomodo Domini et Jesu Christi et unigeniti Filii prius communia deitatis et humanitatis nomina tamquam fundamenta ponentes, tunc suscepti hominis (accuratius: inhumanationis) et resurrectionis et passionis superaedificant traditionem, ut nominibus quibusdam utriusque naturae communibus et significativis propositis, neque quae generationis Filii et dominationis, dissecentur neque quae naturarum sunt propria, in singularitate nativitatis Filii ulla confusionis abolitione periclitentur nomine unionis.

    251/ ب - (الفصل 4) ذلك ما علمهم إياه بولس، بعد ذكر التجسد الإلهي وعلى وشك إضافة الآلام، يبدأ بوضع اسم المسيح المشترك بين الطبيعتين، كما قلت ذلك قبل قليل، ثم يضيف الكلام الذي يليق بالطبيعتين.فماذا يقول: "ليكن فيكم من الاستعدادات ما هو في المسيح يسوع: فإنه هو القائم في صورة الله، لم يعتد مساواته لله (حالة) مختلسة، بل (دون ذكر كل شيء بالتفصيل) صار طائعا حتى الموت موت الصليب" (في 2 : 5 - 6، Cool. وهكذا فما إنه سيذكر الموت، وحتى لا يستنتج أن الله الكلمة يتألم، يضع اسم المسيح هذا، كتسمية تعني الجوهر غير المتألم والمتألم في أقنوم واحد، غير متألم باللاهوت، متألم بالطبيعة الجسدية. (c. 4) In hoc apud illos Paulus doctor est factus; qui cum divinae incarnationis memoriam faceret, incipiens subiungere quae sunt passionis, prius posuit 'Christus', commune, ut paulo ante dixi, nomen naturarum: tunc decentem infert sermonem sive rationem utriusque. Quid enim ait? 'Hoc sentiatur in vobis quod et in Christo Iesu, qui cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est esse aequalis Deo, sed', ne ad unumquodque loquar,
    'factus oboediens usque ad mortem, mortem autem crucis' (Phil 2, 5s Cool. Quoniam igitur coeperat mortis facere mentionem, ut ne quis hinc Verbum Deum passibilem suspicetur, posuit 'Christus', tamquam inpassibilis et passibilis essentiae in singularitate personae significativum vocabulum, ut inpassibilis et passibilis Christus sine periculo nominetur, inpassibilis quidem deitate, passibilis vero natura corporea.

    251/ ج - (الفصل5 ) ولئن كنت أستطيع الاستفاضة في هذا الأمر، وأولا من جهة التدبير (الايكونومية) لم يذكر هؤلاء الآباء القديسون حتى الولادة وإنما التجسد، أشعر أن وعدي بالاختصار في المقدمة يقيد كلامي ويقودني إلى القسم الثاني من محبتك. وفيه كنت امتدح قسمة الطبيعتين بعلة اللاهوت والناسوت وائتلافهما في أقنوم واحد، والقول أن الإله الكلمة لم يحتج إلى ولادة ثانية من امرأة، وأن اللاهوت غير قابل التألم. كل ذلك معتقد صحيح لأنه حقيقي ومنافٍ لآراء الهرطقات الخاطئة في شأن طبيعتي الرب.
    فإذا كان الباقي يحوي حكمة خفية، لا تدركها آذان القراء، يعود إلى حذاقتك أن يُعرف ذلك: فقد بدا لي أنه يقلب كل ما سبق. فالذي أُعلن من قبل غير قابلٍ للألم وغير قادر على ولادة جديدة، قد قُدم من جديد، لا أدري كيف، كأنه قابل للألم ومخلوق من جديد، كما لو أن الصفات الموجودة بالطبيعة في الله الكلمة قد محقت بائتلافها بالهيكل، أو أنه قليل في عيون الناس أن الهيكل الطاهر من الخطيئة و الذي لا يمكن فصله عن الطبيعة البشرية قد قبل ولادة وموتا لأجل الخطأة، أو كأنما يجب إلا نؤمن بكلام الرب هاتفاً باليهود: "أنقضوا هذا الهيكل وأنا أقيمه في ثلاثة أيام" (يو 2 : 19)، لا " أنقضوا لاهوتي وهو يقوم في ثلاثة أيام".
    (c. 5) Multa super hoc cum possim dicere et primo omnium quod nec nativitatis in dispensatione, sed susceptionis humanitatis tantum meminisse sanctos illos Patres ostendere valeam; ... (brevitati studens statim) venio nunc et ad secundum <a> caritate tua capitulum motum, in quo naturarum quidem laudabam factam discretionem secundum deitatis et humanitatis rationem et in una persona consortium nec non et illud quod Deum Verbum secunda nativitate ex muliere minime diceret eguisse <et> quod passionis incapacem profitebatur deitatem. Catholica enim re vera sunt haec et omnino sectis omnibus circa Domini naturas adversa. In reliquis vero si aliquam latentem et profundam atque incomprehensibilem rationem legentium auribus adferebas, tuae sit examinatae prudentiae scire: mihi enim priora destruere videbaris. Eum enim qui in primis inpassibilis et secundam non recipere nativitatem fuerat praedicatus, iterum passibilem et noviter creatum nescio quomodo inferebas, tamquam quae Deo Verbo naturaliter inessent, consortio templi corrupta sint, aut forsitan paulo minus hominibus putari illud ipsum absque peccato templum et inseparabile divinae naturae nativitatem et mortem pro peccatoribus (non) pertulisse, tamquam voci dominicae ad Judaeos clamanti 'Solvite templum hoc, et in triduo suscitabo illud' (Jo 2, 19) non debeat credi. Non dixit: solvite deitatem meam, et in triduo suscitabitur.

    251/ د- (الفصل 6)... في كل موضع من الكتاب الإلهي، عندما يتكلم على تدبير الرب، لا يقدم الولادة والآلام كأنها للاهوت وإنما لناسوت المسيح، بحيث أن العذراء القديسة يجب أن تدعى بتسمية أدق أم المسيح لا أم الله. اسمع أيضاَ هذه الكلمات الإنجيلية التي تعلن: "كتاب ميلاد يسوع المسيح ابن داود، ابن ابراهيم: (متى 1:1). فمن الواضح إذن أن الله الكلمة لم يكن ابن داود. وتعلم، إذا ارتضيت، شهادة أخرى: "يعقوب ولدي يوسف رجل مريم التي ولد منها يسوع الذي يدعى المسيح" (متى 1 : 16). وافحص أيضاً صوتاً آخر يشهد لنا: "أما مولد يسوع المسيح فكان هكذا: لما خطبت أمه ليوسف وجدت... حبلى من الروح القدس" (متى 1 : 18). فمن يظن أن لاهوت الابن الوحيد كان خليقة الروح؟ وماذا يقال عن هذه الكلمة: "أم يسوع كانت هناك" (يو 2 : 1) وأيضاً: "مع مريم أم يسوع" (أع 1 : 14)، وأيضاً: "إن الذي حُبل به فيها إنما هو من الروح القدس" (متى 1 : 20)، وأيضاً: " خذ الصبي وأمه واهرب إلى مصر" (متى 2 : 13)، وأيضاً: "عن ابنه المولود بحسب الجسد من ذرية داود" (رو 1 : 3). وأيضاً عن الآلام من جديد: "أرسل الله ابنه، من أجل الخطيئة، في شبه جسد الخطيئة، فقضى على الخطيئة في الجسد" (رو 8 : 3) وأيضاً: "إن المسيح قد مات من أجل خطايانا" (1 كو 15 : 3)، وأيضاً: "إن المسيح قد تألم في الجسد" (ا بط 4 : 1)، وأيضاً: "هذا هو" لا لاهوتي، وإنما "جسدي المكسور لأجلكم" (1 كور 11 : 24). (c. 6) ... Ubique per divinas Scripturas, quotiens meminerint dominicae dispensationis, non divinitatis Christi, sed humanitatis eius passio et nativitas traditur, ut magis secundum liquidissimam rationem convenientius aptiusque sit sanctam Virginem non genetricem Dei, id est theotokon, sed Christi genetricem, id est Christotokon vocari, ad haec Evangeliis quoque vociferantibus: 'Liber generationis Jesu Christi filii David filii Abraham' (Mt 1, 1). Evidens est quia Deus Verbum David non erat filius. Accipe, si videtur, et aliud testimonium: 'Iacob autem genuit Joseph virum Mariae, de qua natus est Jesus qui dicitur Christus' (Mt 1, 16). Intende etiam in aliud dictum: 'Christi autem generatio sic erat. Cum esset desponsata virgo Maria, inventa est in utero habens de Spiritu Sancto' (Mt 1, 18). Creaturam autem esse Spiritus Sancti Unigeniti deitatem quis vel debeat suspicari ? Quid etiam his superfundi debeat, audi: 'Et erat mater Jesu ibi' (Jo 2, 1) et iterum 'cum Maria matre Jesu' (Act 1, 14), illud quoque 'Quod in ea natum est, de Spiritu Sancto est' (Mt 1, 20) et iterum 'Accipe puerum et matrem eius et fuge in Aegyptum' (Mt 2, 13) et illud 'De Filio eius unigenito, qui factus est ei ex semine David secundum carnem' (Rom 1, 3) et iterum de passione eius quia 'Deus Filium suum misit in similitudinem carnis peccati et de peccato damnavit peccatum in carne' (Rom 8, 3) et iterum 'Christus mortuus est pro peccatis nostris' (I Cor 15, 3) et denuo 'Christo passo in carne' (I Petr 4, 1) et illud 'Hoc est corpus meum et hic est sanguis meus' (I Cor 11, 24), non dixit haec est deitas mea.

    251/ هـ - (الفصل 7) ثم أن ما لا يحصى من الأصوات يناشد الجنس البشري ألا ينظر إلى لاهوت الابن كأنه حديث أو كأنه قابل للألم الجسدي، بل إلى الجسد المتحد بطبيعة اللاهوت. لذلك يدعو المسيح نفسه رب داود وابنه فيقول: " ماذا ترون في المسيح، ابن من هو؟". فقالوا له: "ابن داود". فقال لهم: "كيف إذن يدعوه داود، بوحي الروح، ربا، فيقول: "قال الرب لربي: "اجلس عن يميني" (متى 22 : 42 - 44)، إذ أنه ابن داود كلياً بحسب الجسد، ولكنه رب داود بحسب الروح. فمن الحسن والملائم للتقليد الإنجيلي الاعتراف بأن الجسد هو هيكل لاهوت الابن، وهيكل متحد بائتلاف سام وإلهي بحسب طبيعة اللاهوت بما يعود لهذا الهيكل. ولكن أن يُنسب إلى الكلمة، باسم هذا الاختصاص، حتى خصائص الجسد المؤتلف، أي الولادة، والألم، والموت، فذاك أيها الأخ، فكراما فاسد بضلال اليونانيين، وإما سقيم بجنون أبوليناريوس وآريوس والهرطقات الأخرى. أو بالحري هو أمر أخطر منها، إذ لا بد أن الذين ينساقون بكلمة "اختصاص" يضطرون إلى إشراك الله الكلمة في رضاع الحليب بسبب الاختصاص، وإشراكه في النمو شيئاً فشيئاً، وفي الخوف حين الآلام، وجعله يحتاج إلى مساعدة ملاك. وأصمت عن الختان، والذبيحة، والعرق، والجوع، تلك الأمور المتعلقة بالجسد، والمسجود لها لأنها جرت لأجلنا ولكنها إذا نُسبت إلى اللاهوت فهي كاذبة وسبب لحكم عادل علينا بكوننا مفترين. (c. 7) Et decem milia alia sunt, aliis atque aliis vocibus protestantibus humanum genus in eo, non Filii deitatem recentem putare aut novellam aut corporalium passionum esse capacem, sed illam divinae naturae coniunctam carnem ex qua <et dominum et> filium se David nominat Christus. Quid enim ait? 'Quid vobis videtur de Christo? Cuius est filius? Responderunt: David. Et respondit Jesus et dixit: Quomodo ergo David in spiritu dominum eum vocat dicens: dixit, inquit, Dominus Domino meo, sede ad dexteram meam' (Mt 22, 42-44). Tamquam filius profecto David secundum carnem, secundum divinitatem vero Dominus. Esse quidem templum divinitatis Filii corpus et templum secundum excellentem quandam et divinam unitum coniunctionem certissimum est, ita ut ea quae sunt Dei, adsciscere sibi et ad se revocare divinam naturam profiteri sit bonum et dignum evangelica traditione; huius autem familiaritatis nomine confricare et coniunctae carnis proprietates, generationem scilicet et passionem et mortalitatem Deo tribuere, aut errantis gentilitatis, frater, est sensus aut mente capti Apollinaris et Arrii aut reliquarum pestium haereticarum et harum aliquid peius. Necesse est enim huiusmodi homines adtractos familiaritatis nomine et lactationis socium propter familiaritatem et aetatis quae paulatim accessit, incrementorum participem Deum Verbum facere et passionis in tempore ex timiditate auxilii angelici indigentem. Taceo circumcisionem et sacrificium et sudorem et famem, quae quidem carnis pro nobis evenerunt (haec tamen, cum illi coniunguntur, et adoranda sunt) in deitate autem ista etiam mendaciter accipiuntur nobisque tamquam calumniatoribus iustas damnationis causas important. ...




    ج - حُرم كيرلس الاسكندري (ضد نسطوريوس) مرفق برسالة مجمع الاسكندرية إلى نسطوريوس (رسالة كيرلس الثالثة إلى نسطوريوس)

    وُضعت الرسالة في أوائل تشرين الثاني سنة 430 وسلمت إلى نسطوريوس في 30 تشرين الثاني من السنة عينها.

    اتحاد الطبيعتين في المسيح


    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    252- 1 - من لا يعترف بأن عمانوئيل هو الله في الحقيقة، وأن مريم العذراء، لهذا السبب، هي أم الله (لأنها ولدت بالجسد كلمة الله المتجسد) فليكن مبسلا.
    252 113 1. Si quis non confitetur, Deum esse veraciter Emmanuel, et propterea Dei gentricem sanctam virginem (peperit enim secundum carnem carnem factum Dei verbum), A.S.

    253- 2 - من لا يعترف بأن الكلمة الذي من الله الآب قد اتحد بحسب الاقنوم بالجسد، وإنه مسيح وحيد مع جسده الخاص، أي هو ذاته إله وإنسان معاً، فليكن مبسلا.
    253 114 2. Si quis non confitetur carni secundum subsistentiam adunatum ex Deo Patre Verbum, unum esse etiam Christum cum sua carne, eundem ipsum videlicet Deum simul et hominem, an. s.

    254- 3 - من يقسم، في المسيح الوحيد، الأقانيم بعد الاتحاد، جامعا إياها بحسب ائتلاف اللاهوت والعظمة والقدرة فقط، وليس بالحري باللقاء في اتحاد طبيعي، فليكن مبسلا.
    254 115 3. Si quis in uno Christo dividit subsistentias post adunitionem, soli iungens eas contiguitati quae est secundum dignitatem vel auctoritatem aut potentiam, et non magis concursu qui est secundum adunitionem naturalem, an. s.

    255- 4 - من يوزع بين شخصين أو أقنومين الكلمات التي تحتويها الأناجيل وكتابات الرسل، أنطق بها القديسون عن المسيح أم هو ذاته عن ذاته، وينسبون إليه بعضها كإلى إنسان ينظر إليه منفصلا عن الكلمة الذي من الله، والبعض الآخر إلى الكلمة وحده الذي من الله الآب، لأنها تليق بالله، فليكن مبسلا.
    255 116 4. Si quis personis duabus vel etiam subsistentiis quae sunt in evangelicis vel apostolicis scripturis, impertit voces aut in Christo a Sanctis dictas aut ab Ipso de se et quasdam velut homini praeter ex Deo Verbum specialiter intellecto applicat, quasdam vero velut Deo condecentes soli ex Deo Patre Verbo, an. s.

    256- 5 - من يتجرأ على القول أن المسيح هو إنسان حامل الله وليس بالحري إلهاً حقيقياً بكونه ابنا وحيداً وبالطبيعة، بصيرورة الكلمة جسداً ومشاركته مثلنا في الدم والجسد، فليكن مبسلا.
    256 117 5. Si quis audet dicere deiferum hominem Christum et non magis Deum esse secundum veritatem sicut Filium unum et natura secundum quod factus est caro Verbum et communicavit similiter nobis in sanguine et carne, an. s.

    257- 6 - من يقول أن الكلمة الذي من الآب هو إله المسيح أو سيده، ولا يعترف بالحري بأنه هو ذاته إله وإنسان معا، إذ أن الكلمة صار جسداً بحسب الكتب، فليكن مبسلا.
    257 118 6. Si quis dicit Deum aut Dominum esse Christi ex Deo Patre Verbum et non magis eundem confitetur simul Deum et hominem, utpote facto carne Verbo secundum Scripturas, an. s.

    258- 7 - من يقول أن يسوع بكونه إنسانا قد حركه الله الكلمة وإن مجد الابن الوحيد نسب إليه كما إلى آخر قائم بذاته، فليكن مبسلا. 258 119 7. Si quis ait ut hominem operationem suscepisse ex Deo Verbo Jesum et Unigeniti gloriam appositam esse tamquam alteri praeter eum exsistenti, an. s.

    259- 8 - من يتجرأ على القول أن الإنسان المتخذ يجب أن يسجد له ويمجد مع الله الكلمة، ويجب أن يشترك في تسميته إلهاً، كآخرين مع آخر (إذ إضافة كلمة "مع" كل مرة توجب فهم الأمر هكذا) ولا يمجد بالحري عمانوئيل بسجود واحد، ويوجه إليه تمجيداً واحداً، بكون الكلمة صار جسداً، فليكن مبسلا.
    259 120 8. Si quis audet dicere adsumptum hominem coadorari oportere Deo Verbo et conglorificari et coappellari Deum ut alter alteri ("co-" enim semper adjectum hoc intelligi cogit) et non magis una adoratione honorificat Emmanuel et unam ei glorificationem refert secundum quod factum est caro Varbum, an.s.

    260- 9 - من يقول أن الرب الوحيد يسوع المسيح قد مجده الروح، كما لو أنه استعمل سلطاناً غريباً أتاه من الروح، وإنه قبل منه السلطان لمقاومة الأرواح النجسة وتتميم آياته الإلهية بين البشر، ولا يقول بالحري أن هذا الروح الذي به أجرى الآيات الإلهية هو روحه الخاص، فليكن مبسلا. 260 121 9. Si quis ait unum Dominum Iesum Christum glorificatum a Spiritu quasi aliena virtute, quae per eum est, utens, et ab ipso accepisse operari posse contra spiritus immundos et adimplere in homines deitatis miracula et non magis proprium eius esse Spiritum dicit, per quem et operatus est deitatis signa, an. s.

    261- 10 - يقول الكتاب المقدس أن المسيح كان رئيس الكهنة ورسول اعترافنا بالإيمان (ر. عب 3، 1) وإنه قدم ذاته لأجلنا رائحة طيبة إلى الله الآب. فمن يقول إذن أن رئيس كهنتنا ورسولنا لم يكن الكلمة ذاته الذي من الآب عندما صار جسداً وإنساناً مثلنا، بل كان آخر متميزاً عنه، إنساناً مولوداً من امرأة، أو من يقول أنه قدم التقدمة لأجله وليس بالحري لأجلنا وحدنا (لأن من لم يعرف الخطيئة لا يحتاج إلى تقدمة)، فليكن مبسلا. 261 122 10. Pontificem et Apostolum confessionis nostrae (Heb 3.1) factum Christum divina dicit Scriptura; obtulit etiam semet ipsum in odorem suavitatis Deo (Eph 5.2) et Patri. si quis ergo Pontificem et Apostolum nostrum fieri dicit non ipsum ex Deo Verbum, quando factum est caro et secundum nos homo, sed ut si alterum praeter ipsum specialiter hominem ex muliere, aut si quis dicit et pro se obtulisse semet ipsum sacrificium, et non magis pro nobis tantum (nec enim indiguit sacrificio qui nescit peccatum), an. s.

    262- 11 - من لا يتعرف بأن جسد الرب مُحي، وإنه الجسد الخاص بالكلمة الذي من الله الآب، بل يزعم أنه جسد إنسان آخر متميز منه ومؤتلف معه بحسب الجلال، أو أنه قبل فقط السكنى الإلهية، ولم يعترف بالحري بأنه محي، كما قلنا، لأنه كان الجسد الخاص بالكلمة القادر على إحياء كل شيء، فليكن مبسلا. 262 123 11. Si quis non confitetur Domini carnem vivificatoriam esse et propriam ipsius ex deo Patre Verbi, sed velut alterius praeter ipsum, copulati quidem ei secundum dignitatem aut quasi solummodo divinam inhabitationem habentem et non magis vivificatoriam sicut diximus, quia facta est propria Verbi omnia vivificare valentis, an.s.

    263- 12 - من لا يعترف بأن كلمة الله قد تألم في الجسد، وصلب في الجسد، وذاق الموت في الجسد، وإنه كان البكر من بين الأموات، بما أنه الحياة والمحيي مثل الله، فليكن مبسلا. 263 124 12. Si quis non confitetur Dei Verbum passum carne et crucifixum carne et mortem gustasse carne, factum etiam primogenitum ex mortuis secundum quod vita est et vivificans ut Deus, an. s. (DS 264)




    د - حكم المجمع على نسطوريوس

    الحكم على النسطورية


    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    264- بما أن نسطوريوس الجزيل الاحترام، من بين أمور أخرى، لم يرد الخضوع لاستدعائنا بل لم يستقبل الأساقفة القديسين الجزيلي التقوى الذين ارسلناهم إليه، أُلجئنا إلى فحص كل الكفر الذي تفوه به. ولأننا، برسائله، وبكتابات له قُرئت، وبأقوال نطق بها حديئا في هذه العاصمة، ولنا عليها شهادات، قد أخذناه في الجرم المشهود بالكفر في تفكيره ووعظه، اضطررنا بدافع من بالقوانين ومن رسالة أبينا الجزيل القداسة وزميلنا في الخدمة شلستينوس أسقف الكنيسة الرومانية، إلى الوصول بكثير من الدموع إلى هذا الحكم الأليم:

    إن الرب يسوع المسيح، الذي جدف عليه نسطوريوس، قد رسم، بهذا المجمع المقدس، إن ذاك المذكور قد حُط، من الآن فصاعداً، من كرامته الأسقفية، وفصل من كل الجسم الكهنوتي.
    264 124 Super alia neque obaudire volente honorabili Nestorio nostram vocationem neque quidem a nobis destinatos sanctissimos et rev'mos episcopos suscipiente, necessario accessimus ad discussionem impie ab eo dictorum et conprehendentes eum et ex epistolis eius et ex scriptis, quae lecta sunt, et de nuper ab eo dictis in hac metropoli et per testium depositionem impie sapientem et praedicantem, necessario coacti sumus tam ex canonibus quam ex epistola sanctissimi patris nostri et comministri Caelestini episcopi Romanorum Ecclesiae, lacrimantes saepius, ad hanc maestam contra eum venire sententiam: Qui blasphematus igitur ab eo est Dominus Iesus Christus, definiit per praesentem sanctissimam Synodum: alienum esse eundem Nestorium ab episcopali dignitate et omni conventu sacerdotali




    265 - 266 جلسة الكيرلسيين السادسة، في 22 تموز 431

    التمسك بإعلان إيمان نيقية


    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    265- ... لقد رسم المجمع المقدس أنه لا يحق لأحد أن يعلن أو يكتب، أو يؤلف إعلان إيمان غير ما حدده الآباء القديسون الذين اجتمعوا في نيقية مع الروح القدس...
    265 125 25 ... Statuit sancta Synodus, alteram fidem nemini licere proferre aut conscribere aut componere, praeter definitam a sanctis Patribus, qui in Nicaea cum Spiritu Sancto congregati fuerunt. ...

    266- إذا أُثبت على بعض الأساقفة أو رجال الاكليروس أو العلمانيين أنهم يقبلون، أو يقاسمون، أو يعلمون العقائد التي يتضمنها تعليم الكاهن خاريزيوس عن تجسد ابن الله الوحيد، أو تلك الضارة والمشوهة التي لنسطوريوس... فليقعوا تحت حكم هذا المجمع المسكوني.
    266 Si qui inventi fuerint vel episcopi, vel clerici, vel laici, sive sentire, sive docere ea quae continentur in oblata expositione a Charisio presbytero de unigeniti Filii Dei incarnatione; sive scelerata et perversa Nestorii dogmata ...: subiaceant sententiae sanctae huius et universalis Synodi. ...




    267 - 268 جلسة الكيرلسيين السابعة، في 31 آب (؟) 431. رسالة مجمعية

    الحكم على البيلاجيانية

    ترجمة النص اللاتيني
    النص اللاتيني

    267- 1 - لا يستطيع متروبوليت أبرشية منفصل عن هذا المجمع المقدس... أو مشارك في آراء شيلستيوس أو سيشارك فيها مستقبلا، أن يقوم بما يسيء إلى أساقفة الأبرشية، فيما أصبح هو مخلوعا بحكم المجمع من كل شركة كنسية وممنوعا من أي نشاط. 267 126 Can. 1. Si quispiam metropolita provinciae, derelicta sancta et oecumenica Synodo..., cum Caelestio sensit aut sentiet, ipse nihil amplius poterit agere adversus provinciae episcopos: ut qui iam inde a Synodo totius ecclesiasticae communionis expers sit factus et prorsus inutilis. ...

    268- 4- إذا كان بعض الاكليريكيين قد انفصلوا وتجرأوا على المشاركة في الخصوص أو في العلن في آراء نسطوريوس أو شلستيوس فقد رُسم أن يُخضعوا لحكم هذا المجمع المسكوني المقدس. 268 127 Can. 4. Si qui autem clericorum defecerint, et ausi fuerint vel privatim vel publice, quae sunt Nestorii aut Caelestii sapere, sancitum est a sancta Synodo istos quoque depositos esse.




    ــــــــــــــــ
    - المرجع: الكنيسة الكاثوليكية في وثائقها، دنتسنغر-هونرمان، الجزء الأول. من سلسلة الفكر المسيحي بين الأمس واليوم. منشورات المكتبة البولسية، جونيه - لبنان، طبعة أولى 2001.


    الموسوعة العربية المسيحية مرجع
    بعض قرارات المجمع

    بعض القرارات

      الوقت/التاريخ الآن هو السبت مايو 11, 2024 1:05 am